Lijstje 2

Zo hier is het tweede spotifylijstje. Ik moet hier nog een nieuwe routine voor ontwikkelen. Mijn vorige lijstje is al minstens een maand oud. Ik ga proberen hier wat meer regelmaat in te krijgen. Ik weet niet of het een wekelijkse lijst wordt, maar de frequentie wordt groter en het moment van publiceren wordt voorspelbaarder. Maar dat merken jullie vanzelf.

Villagers

Het is wel weer een zeer divers en afwisselend lijstje geworden. Al zeg ik het zelf. Zoals gewoonlijk is het lijstje weer op een vreemde manier tot stand gekomen. Ik neem even wat dingen door. Het eerste nummer is van een redelijke recente cd van Van Morrison (1997). Ik zocht eigenlijk een nummer uit de jaren 70 (the Healing has Begun), maar dat staat niet op spotify. Ik kwam toen dit tegen. En ik moet zeggen, dit is toch echt niet slecht. Het is vooral bedoeld als aandachtvrager voor het oeuvre van Van The man. Dan komt een nummer van een nieuwe band (Villagers) die hoog scoren in de polls en reviews. Ik vind de cd niet heel goed. Maar dat gezegd hebbende vind ik dit nummer wel weer erg goed. Dus misschien is de rest ook nog wel beter dan ik na 2 keer luisteren kan beoordelen. The Allah-Las vind ik een geweldige band. Net als de Nederlandse hype Jacco Gardner gaat het om een band die exact wil klinken als de jaren 60. En ik dacht in eerste instantie ook dat het uit die tijd kwam. Maar ze hebben een aantal erg goede liedjes op hun cd staan. Bij wat rond luisteren kwam ik deze cd van Captain Beefheart tegen. Gimmie Dat Harp Boy is een favoriet van mij. Ik had eerst ook nog een wat toegankelijker nummer van Captain Beefheart in de lijst staan, maar juist het ruwe geluid en de wat primitieve opnames passen goed bij The Captain. Dark Eyed woman draaide ik laats nog een keer op cd in de woonkamer. Spirit heeft een van mijn all time favoriete gemaakt (Twelve Dreams of Dr. Sardonicus), maar daarnaast ook een aantal all time favorite liedjes gemaakt, zoals dit Dark Eyed woman.

Wat ik ook in de woonkamer op cd meerdere keren heb beluisterd is de lp No Place To Fall van Steve Young. Het titelnummer is (natuurlijk) van Townes van Zandt. Maar Steve Young heeft ook zelf erg mooie nummers geschreven. En alles voert hij prachtig uit. Een van de originals op de lp is Seven Bridges Road. Een nummer dat hij overigens al eerder ook eens opnam. Helaas is er van Steve Young weinig op spotify te vinden. Wat er wel op staat is minder. Daarom heb ik gekozen voor een andere uitvoering van is Seven Bridges Road. Tracy Nelson was voor mij een onbekende naam. Maar haar stem kwam me wel bekend voor. En dat klopte wel, ze was zangeres van Mother Earth. En Mother Earth staat op de cd box Love Is the Song We Sing: San Francisco Nuggets 1965-1970. En die cd box heb ik in de tijd dat die uitkwam (rond 2008) vaak in de auto gedraaid. Op de cd box staat het nummer Revolution, dat natuurlijk weer niet op spotify staat. Het blijft lastig om te schrijven over muziek die je niet kan laten horen.

Het nummer van Eefje de Visser kwam ik bij toeval tegen. Het staat op een cd die in België is uitgekomen voor een goed doel. Het nummer is niet zo goed als wat er op haar debuut cd staat, maar als Eefje fan vind ik het toch wel weer erg goed. Over de nieuwe Nick Cave heb ik al eerde gezegd dat ik ‘m (nog) niet heel goed vind. Maar dit nummer is dat wel. Hier klopt alles gewoon.

Nog even iets over Swamp Dogg. Ik ging gewoon eens even kijken wat er van hem op spotify staat. Hij wordt vaak gezien als een soort vergeten en ondergewaardeerde meester. Dat gaat me eerlijk gezegd wat te ver. Hij was een jaar of 5 geleden in Paradiso en dat concert stond online. Ik heb er heel wat van gezien, want het was verrassend goed. Het nummer dat hier in de lijst staat is een countrynummer. En er zijn niet zoveel zwarte zangers die (goede) country zingen.

Don Covay

Soms werp ik even een blik op een cd. Zoals de cd box The Sue Story. Ik zag die titel ergens staan. Waar weet ik niet meer precies. Maar Sue is een bekend Rhythm & Blues label uit de jaren 50-60. Dus was ik even nieuwsgierig. Ik heb het even bekeken en het zag er goed uit. Ik heb de cd nog niet beluisterd, maar er alleen een nummer van Don Covay uitgepikt: een van mijn favoriete soulzangers. Ik heb net even de allmusicguide gelezen en zie dat ik de cd nog eens vaker moet bezoeken “this four-CD, 100-song set is the best representative body of work ever assembled (or ever likely to be assembled) of the R&B and soul releases from Henry "Juggy Murray" Jones' Sue Records.”

Ik kan nog meer vertellen over de andere nummers, maar die verhalen bewaar ik voor een andere keer.

1. Van Morrison – The Healing Game
2. Villagers – Nothing Arrived
3. The Allah-Las – Tell Me
4. Captain Beefheart - Gimmie Dat Harp Boy
5. Spirit - Dark Eyed woman
6. Tracy Nelson - Seven Bridges Road.
7. Eefje de Visser – Hoe op het land
8. Nick Cave – Jubiliee Street
9.  The Creole Choir of Cuba - Llegada
10. Smoketrack Loghtnin – Watch Your Step
11. Matthew White – Big Love
12. Swamp Dogg – She even woke me up to say goodbye
13. Eddie Hinton – Can’t Beat The Kid
14. Lyres – Teach me to forget you
15. Don Covay – Betty Jean
16. Hank Snow – Married by the Bible, Divorced by the law
17. The Doors – People Are Strange.

De jaren 80: Nostalgia

De jaren 80 bracht niet alleen nieuw talent voort. Er waren ook nog heel wat oudjes die goede platen maakten. Lou Reed maakte met New York een van zijn beste lp’s uit zijn carrière. Alleen Transformer is beter. Ik vind stiekem Nothing Like the sun van Sting een hele goed lp. Veel beter dan zijn werk met the Police. Nothing Like the sun klinkt veel mooier. Niet alle oudjes zijn even oud. Roy Orbison is de oudste van de oudjes. Life fades away is geproduceerd door Rick Rubin. Al enkele jaren voor Johnny Cash had Rubin een voorliefde voor oude rocksterren. Het nummer is geschreven door hardrocker Glen Danzig. Het jongste oudje is David Sylvian. Hij heeft de pech dat zijn lp Briljant trees aan de andere kant stond van een bandje met Sting. En ik vond beide lp’s wel bij elkaar passen en draaide dus nog wel eens gewoon het bandje om als ik een van beiden had gehoord. 

Roy Orbison, Glen Danzig, Rick Rubin en ??

Zeer curieus is het Bob Dylan nummer. Het werd opgenomen tijdens de sessies voor de lp Infidels. Zelfs de beste drummer en bassist van de wereld (Sly & Robbie) kunnen niet verhinderen dat dit een hele slechte lp is. Maar Blind Willie mctell werd opgenomen zonder Sly & Robbie en alleen met gitarist Mark Knopfler (!??*). Het nummer werd niet op lp gezet. Het past ook niet in de sfeer. En kwam pas veel later uit in de eerste reeks van The Bootleg series. Zo had hij dus wel zijn beste nummer uit de jaren gewoon op de plank laten liggen. Want dit nummer steekt ver uit boven de rest dat hij maakte in de jaren 80. Oh Mercy is wel aardig. Maar zo angstaanjagend als dit wordt het nergens.

Die suffe mark Knopfler speelt trouwens ook mee op Scott Walker

1.       John Cale (’42) – I Keep A Close Watch (een superieure re-recording van een nummer uit de jaren 70)

2.       Scott Walker (’43) – Blanket Roll Blues

3.       Lou Reed (’42) – Dirty Blvd.

4.       Tom Waits (’49) – Down, down, down

5.       Roy Orbison (’38 – ’88) - Life fades away

6.       Robbie Robertson (’43) – American Roulette

7.       Sting (’51) – Englishman in New York

8.       David Sylvian (’58) - Nostalgia

9.       Peter Hammill (’48) - Fogwalking

10.   John Fogerty (’45) – Big Train

11.   Bryan Ferry (’45) – The Right Stuff

12.   Steve Winwood (’48) – Spanish Dancer (dit is een re-recording uit 2010 en die is net iets beter dan de versie uit de jaren 80)

13.   Bob Dylan (’41) – Blind Willie McTell