Lijstje 34

Ik had vanmiddag mijn lijstje vol verantwoorde singer songwriters etc. al weer bijna klaar. Maar ik had wel eens zin in wat anders. Dus werd het een lijstje met muziek waar ik, gek genoeg, weinig verstand van heb: disco uit de jaren 80. Een aantal van deze nummers draaide ik vroeger ook wel in Diogenes. Maar het is toch allemaal wat weggezakt. Hoog tijd om het weer wat op te halen. Veel synthesizers en Linn drums. Lekker lange nummers. Enjoy!

1. Unlimited touch – I hear Music in the streets
2. Loni Gamble – could it be love
3. Chic - I want your love
4. Zapp – more bounce to the ounce
5. George Clinton – atomic dog
6. The GAP Band – Burn Rubber on me
7. Womack & Womack – Love wars
8. Ashford & Simpson – Stay free
9. Jocelyn Browne – Somebody else’s guy
10. Cameo – word up

Lijstje 33

Ik ben al bezig met het maken van lijstje 35. Dus wordt het hoog tijd om lijstje 33 eens te publiceren. Ik heb zoals gewoonlijk van een aantal nummers geen idee meer hoe ik er aan gekomen ben. Ik kijk nog eens naar de lijst en realiseer me nu pas dat van de 13 nummers er 11 door een vrouw gezongen worden. Van deze groep onbekende zangeressen, is Joss Stone de enige bekende. Maar is Viv Albertine is de messt invloedrijke. In 1979 bracht The Slits de lp Cut uit. Waarschijnlijk de eerste punk plaat van een all girl band. Hoewel punk? Viv Albertine begon als punker. Vrouwelijke punkers waren in die tijd (1976) hun leven niet zeker. Als ze naar haar ouderlijk huis ging begeleide haar moeder haar met keukenmes in haar broekzak om haar te beschermen, vertelt ze in The Telegraph. 

Cut was geproduceerd door Dennis Bovell, die ook de eerste lp van The Popgroup produceerde. Het is dus geen wilde punk a la Sex Pistols, maar een plaat vmet vooral veel reggae invloeden. Maar waarschijnlijk  juist omdat ze hun instrumenten maar zeer kort beheersten (zo’n 2 jaar) zijn ze wel in staat om een plaat te maken die wel reggae is, maar zich niets aantrekt van de regels van de reggae. Ik moet zeggen dat als ik deze plaat nu zou beluisteren zou hij waarschijnlijk niet eens op mijn lijstje favorieten komen. Maar destijds was het een plaat die een behoorlijke impact had. Niet zozeer op mij. Op mij had alleen de hoes impact.

Ik vond ook het origineel van Morning Dew. Ik dacht dat het origineel van Tim Rose is. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn, het is van Bonnie Dobson. De eerste versie ik vond was een re-recording uit 2009. Het is misschien nogal middle of the road, maar et nummer en haar stem vind ik toch wel erg mooi,  En tussen al die buitenlandse vrouwen vond ik ook een Nederlandse vrouw die daar goed in past: Solex. Af en toe geven we Nederlandse artiesten ook te weinig credits. Elisabeth Esselink (= Solex) maakt al vanaf 1998 eigenzinnige platen, waarbij ze bestaande platen gebruikte om er een heel eigen geluid van te maken. Dit nummer is van een project waarbij ze van alle Nederlandse provincies muziek verzamelende en dat bewerkte tot een eigen interpretatie. In dit geval is dit haar visie of bewerking, of interpretatie van Drenthe. 

1. Suzanne Jarvie – Spiral road
2. Karin Menash – sangue de beirona
3. Bonnie Dobson – Birds of space
4. Belle & Sebastian – Suicide girl
5. Margot Guryan – Sunday Morning
6. Amen Dunes – Rocket flare
7. Nitin Sawhny – I ask you (feat. Joss Stone)
8. Bonnie Dobson - Morning Dew
9. Solex – Drenthe
10. Heidi Berry – One-string Violin
11. Dum Dum Girls – Cult of love
12. Viv Albertine – Never Come
13. Pieta Brown – Letter in hand
    
14. Bonnie Dobson - Take Me for a walk