Hoera!!! Eindelijk!!, Adrian Sherwood heeft de
catalogus van On U Sound op Spotify gezet. Of in ieder geval heel veel. Ik mis
nog all time favorite London Underground. Dat staat wel op YouTube .
Waar ik vooral heel erg blij mee ben is dat de meeste lp’s van de Pay It All
Back serie er op staat. Daar staan pareltjes op die nergens anders te vinden
zijn. Ik sprak in 2003 op een concert van Adrian Sherwood iemand die alles
tot midden jaren 90 van Adrian Sherwood had. Hij was opgehouden met verzamelen
omdat de output van hem toen toch echt wel minder begon te worden. Maar in de 20
jaar daarvoor was er erg veel moois. Ik hou vooral van de platen die hij met zijn
“eigen” muzikanten heeft gemaakt. Vanaf midden jaren 80 begon hij ook platen
van anderen te produceren, zoals Cabaret Voltaire en vooral Nine Inch Nails,
die het in de VS goed deden. Met een vaste groep mensen heeft hij, in
verschillende samenstelling, heel veel platen gemaakt. Bijvoorbeeld met drummer
Keith LeBlanc, bassist Doug Wimbish en gitarist Skip McDonald onder de namen
Tackhead, Strange Parcels en Little Axe. Dough Winbish stond ook hoog op de
lijst om Bill Wyman op te volgen bij de Stones. Uiteindelijk is alleen Tackhead
zanger Bernard Fowler naar de Stones gegaan. Tot de dag van vandaag (23 augustus
2015 iIs hij achtergrondzanger van The Stones. Bands die alleen met Adrian
Sherwoon werken (of werkten) zijn o.a. Dub Syndicate, Singers & Players,
African Head Charge, Creation Rebel. En niet te vergeten Mark Stewart & The
Mafia. Dat was het eerste wat ik ooit van Sherwood hoorde. Volgens mij op een
zondagmiddag bij mijn ouders thuis bij de VPRO. Ik had nog nooit zoiets
gehoord. Het was reggae, maar op een manier die totaal anders was. Radicaler.
Veel reggae werd vooral verwaterd tot tandeloze deuntjes, zoals 10CC of Doe
Maar. Dit
was serious stuff. En toch reggae.
In dit lijstje staan enkele
favorieten. Het begin van dit lijstje heb ik al meer dan 2 jaar geleden gemaakt
(12 april 2013) om precies te zijn. Van alle bands min of meer een nummer.
Behalve van The Singers & Players. Dat is een gelegenheidsband die in
verschillende samenstellingen lp’s opnam. Op de drie nummers hier hoor je 3 geweldige
zangers. Bim Sherman, Prince far I en Congo Ashanti Roy. Congo Ashanti Roy was tevens lid van the Congos, de
band die de beste reggae lp aller tijden hebben gemaakt. Of zeg maar gewoon een
van de beste pop lp’s aller tijden. Want deze lp staat op het niveau van
Electric Ladyland en What’s Going On.
Het laatste nummer is van de
laatste lp van The Dub Syndicate. Er zullen ook nooit meer lp’s van hen
verschijnen. De spil van The Dub Syndicate was drummer Style Scott. Die ook in
de jaren 80 met zijn andere band The Roots Radics enkele tientallen lp’s (!)
maakte als begeleidingsband voor producer Henry ‘Junjo’ Laws. Maar daarover een
andere keer. Style Scott werd in oktober 2014 bij zijn huis doodgeschoten. Om
te weten hoe goed The Roots Radics destijds waren, bekijk dan deze live-opnames
met Bunny Wailer uit 1986
- Creation
Rebel - Starship Africa section 4
- New Age
Steppers & Creation Rebel last Sane Dream
- New Age
Steppers - Some Love
- Mark Stewart
& The Mafia – Liberty City
- The Mafia -
Hallelujah
- Dub Syndicate
– No Alternative, but to fight
- Singers &
Players (feat Bim Sherman) - Revolution
- Singers &
Players (feat Congo Ashanti Roy) - Moses
- Singers &
Players (feat Prince far I) – Quante Jubila
- African Head
Charge – Throw it away
- Suns of arqa
– acid tabla dub
- Lee Perry –
Secret Laboratory
- Strange Parcels – Danger
- Little Annie
– Bless those
- Little Axe – Never turn back
- Revolotionary Dub Warriors – Irie Warrior
- Adrian Sherwood – Nu Rizla
- Dub Syndicate (feat Bunny Wailer) – Bless My Soul
