Ik was me gisteren weer eens aan het verdiepen in de wondere wereld van Sun Ra. Al vanaf mijn 18e heb ik een fascinatie voor de goede man. Vooral omdat zijn muziek werkelijk nergens op lijkt, het een mengeling is van niet om aan te horen dingen met wonderschone en vreemde speelse elementen. Wat ik aan het luisteren was, was een cd met zijn singles. En daar staat een heel mooi en vooral opwindend en dansbaar nummer op. Het deed me denken aan Screamin’ Jay Hawkins. Jaren 50 Rhythm & Blues is een genre dat in mijn lijstjes niet veel voorkomt. Ik hou er wel erg van. Dat komt vooral door 2 lp’s die ik erg veel gedraaid heb: Altantic Rhythm & Blues vol. 3 en een verzameling van 3 lp’s met de geschiedenis van de Rhythm & Blues uit New Orleans. Deze lp’s bevatten alle klassieke R&B hits uit die stad. Helaas zijn die lp's nooit op cd gezet. Ik ben nog nooit een beter overzicht van deze stroming tegen gekomen. Gelukkig is er iemand die een playlist heeft gemaakt waarop juist deze nummers staan. Ik heb mijn studietijd duidelijk vooral gebruikt om muziek te luisteren. Na 25 jaar kon ik de tekst van “Don’t you just know it” nog steeds bijna letterlijk meezingen.
Toen ik ’s avonds het lijstje nog eens door mijn boxen liet knallen kon ik niet meer op mijn stoel blijven zitten. Dit is bij uitstek dansmuziek. Vooral de energie van Little Richard sprak me al aan op mijn 14e en vind ik nog steeds geweldig. Ik hoor in de house uit Detroit en Chicago ook de opwinding terug van dit soort nummers. Dus: move your ass and dance.
Tot slot vergeet niet dat je hier de originelen hoort van nummer side je meestal in andere versies kent, zoals bijvoorbeeld The Twist en Fever.
Dit lijstje heette eerst lijstje Pay it all back vol 7. Pay it all back is een serie niewue nummers van het On-Sound label van producer Adrian Sherwood. Deel 6 kwam uit in 1996 (daar luisterde ik wel naar!). Deel 7 komt dus na ruim 20 jaar uit. En verschilt qua geluid en artiesten niet veel van deel 6. Erg ouderwets dus, maar ik vond het destijds mooi en deze is ook mooi. Ik wilde verschillende nummers van deze plaat in mijn lijstje opnemen. Uiteindelijk werd het maar een nummer: een nummer van Sherwood’s dochter Denise. Wel staat er nog een andere Adrian Sherwood productie op, namelijk een nummer van Mark Stewart. Toen ik Liberty City van de lp “Learning to cope with cowerdice” voor het eerst horde dacht ik “wat is dit?”. Het is reggae maar op een totaal andere manier dan de reggae die uit Jamaica komt. Nu is er een lp uit met restopnames van die sessies. Die opnames zijn een stuk grilliger. Ze missen de songstructuur die er voor zorgde dat “Learning to cope with cowerdice” direct bij mij binnenkwam.
Het meest interessant van deze lijst vind ik misschien wel het eerste nummer. Reggae gezongen door een Amerikaanse op een Franse zuchttoon. Wat een prachtige combi. Luister ook vooral ook goed naar de baslijn van oud Steele Pulse bassist Ronnie 'Stepper' McQueen. Het filmpje is ook zeer aandoenlijk (videoclip heette dat vroeger). Over reggae gesproken.
Jazz dame Zara Mc Farlaine heeft een nummer gemaakt met Dennis Bovell. De producer van de legendarische eerste lp van The Slits. Daarom ook een nummer van die lp. Op Allmusic schreef iemand over de lp “This is one of the worst records that I have ever heard in the 1980s. The only really interesting thing is the provocative album cover photo.” 1.Claude Fontaine – Cry For Another 2.Little Roy – Come As You Are 3.Mark Stewart & The Maffia – May I 4.Denise Sherwood – Ghost Heart 5.Lizzo – Jerome 6.Janelle Monae – Make Me Feel 7.Serge Gainsbourgh – Javanaise Remake 8.June Lodge – Someone Loves You Honey 9.Erykah Badu – Don’t Cha Know 10.Goldfrapp – Jo 11.Zara Mc Farlaine – East Of River Nile 12.Last Poets – The Music 13.Azimuth – Melo Dos Dois Bicudos 14.Maxwell – Ascention 15.Donald Byrd – Change (Makes Me Want To Hustle) 16.Cedric IM Brooks – Sabasi 17.Slits – Ping Pong Affair
Ik was me gisteren weer eens aan het verdiepen in de wondere wereld van Sun Ra. Al vanaf mijn 18e heb ik een fascinatie voor de goede man. Vooral omdat zijn muziek werkelijk nergens op lijkt, het een mengeling is van niet om aan te horen dingen met wonderschone en vreemde speelse elementen. Wat ik aan het luisteren was, was een cd met zijn singles. En daar staat een heel mooi en vooral opwindend en dansbaar nummer op. Het deed me denken aan Screamin’ Jay Hawkins. Jaren 50 Rhythm & Blues is een genre dat in mijn lijstjes niet veel voorkomt. Ik hou er wel erg van. Dat komt vooral door 2 lp’s die ik erg veel gedraaid heb: Altantic Rhythm & Blues vol. 3 en een verzameling van 3 lp’s met de geschiedenis van de Rhythm & Blues uit New Orleans. Deze lp’s bevatten alle klassieke R&B hits uit die stad. Helaas zijn die lp's nooit op cd gezet. Ik ben nog nooit een beter overzicht van deze stroming tegen gekomen. Gelukkig is er iemand die een playlist heeft gemaakt waarop juist deze nummers staan. Ik heb mijn studietijd duidelijk vooral gebruikt om muziek te luisteren. Na 25 jaar kon ik de tekst van “Don’t you just know it” nog steeds bijna letterlijk meezingen. 
