De dood van David Roback (Rain Parade, Mazzy Starr) bracht me terug naar de gitaar. Ik hou toch wel heel erg van gitaarbands. Van dit lijstje heb ik ook bijna alle bands in de jaren 80 gezien. Ik ga er niet veel over zeggen. Het zijn 11 nummers die me allemaal na aan het hart liggen. Het zijn wel de jaren 80 (soms begin 90) en de toon is vaak wat donker. Maar hoe harder je dit draait hoe mooier en ook minder zwart wordt het, dan veranderen de nummers in dansnummers waar je heerlijk op kunt springen.
 |
| Mazzy Star |
- Mazzy Star – Bells Ring
- Arthur Lee – Five String Serenade
- Smashing Pumpkins – We only come out at night
- Jesus and Mary Chain – Darklands
- Lou reed & John Cale – Slip Away (A Warning)
- The Triffids - St. James Infirmary
- Thin White Rope – Moonhead
- The Church – Myrrh
- Ed Kuepper – Horse Under Water
- Chills – Pink Frost
- The Feelies – Slipping (into something)
Kent u dat “Krautrock”? Ik moest er aan denken toen ik weer eens de lp time without consequence van Alexi Murdoch weer eens hoorde. Ik kwam zijn naam tegen op facebook. Het is een Britse singer songwriter, met een John Martyn tick. En dat betekent dat hij ook folknummers maakt met lange uitgesponnen improvisaties. Deze improvisaties zijn op basis van een vrij monotone ritmische structuur, met een sterk hypnotiserend effect. En toen ik in een spotify collectie ging zoeken naar vergelijkbare nummers kwam ik ook uit bij Michael Rother (zie mijn blogpost van mei 2012) Michael Michael Rother speelde in verschillende Duitse bands in de jaren 70 (hij begon bij kraftwerk!). Misschien komt het omdat ik in mijn middelbareschooltijd in de buurt van de Duitse grens woonde, of het is de invloed van hippieklasgenoot Hans, maar ik was al vrij jong bekend met Duitse rock. In 1982 heb ik tot mijn schande de eerste anti-atoombom demonstratie gemist omdat ik zo nodig naar een concert van Klaus Schulze moest. Bij Ebing in Zelhem verkochten ze zelfs Yeti van Amon Düül II. Waarbij ik zo stom was om hem niet te kopen. Duitse rock van begin jaren 70 wordt wel krautrock genoemd. Het Britse SoulJazz label heeft een hele mooie verzameling van nummers gemaakt. Daarom staat Hallo Gallo van Neu! (met Michael Rother) erop als nummer van die lp. Beluister ook de andere nummers van “Deutsche Elektronische Musik”. Je moet er van houden. Maar Hallo Gallo van Neu! Is gewoon pure funk: Detroit House avant la lettre.
En als afsluiter psychedelica in optima forma: “1983” van Jimi Hendrix. Van zijn meesterwerk Electric Ladyland.
Alexi Murdoch - Home
Ryley Walker – The halfwit in me
Ray Lamontaigne – hey, No pressure
John Martyn – Big Muff
Gravenhurst – Cities beneath the sea
Neu! – Hallo Gallo
Amon Düül II – Sandoz in the rain
Jimi Hendrix - 1983
Kent u dat “Krautrock”? Ik moest er aan denken toen ik weer eens de lp time without consequence van Alexi Murdoch weer eens hoorde. Ik kwam zijn naam tegen op facebook. Het is een Britse singer songwriter, met een John Martyn tick. En dat betekent dat hij ook folknummers maakt met lange uitgesponnen improvisaties. Deze improvisaties zijn op basis van een vrij monotone ritmische structuur, met een sterk hypnotiserend effect. En toen ik in een spotify collectie ging zoeken naar vergelijkbare nummers kwam ik ook uit bij Michael Rother (zie mijn blogpost van mei 2012) Michael Michael Rother speelde in verschillende Duitse bands in de jaren 70 (hij begon bij kraftwerk!). Misschien komt het omdat ik in mijn middelbareschooltijd in de buurt van de Duitse grens woonde, of het is de invloed van hippieklasgenoot Hans, maar ik was al vrij jong bekend met Duitse rock. In 1982 heb ik tot mijn schande de eerste anti-atoombom demonstratie gemist omdat ik zo nodig naar een concert van Klaus Schulze moest. Bij Ebing in Zelhem verkochten ze zelfs Yeti van Amon Düül II. Waarbij ik zo stom was om hem niet te kopen. Duitse rock van begin jaren 70 wordt wel krautrock genoemd. Het Britse SoulJazz label heeft een hele mooie verzameling van nummers gemaakt. Daarom staat Hallo Gallo van Neu! (met Michael Rother) erop als nummer van die lp. Beluister ook de andere nummers van “Deutsche Elektronische Musik”. Je moet er van houden. Maar Hallo Gallo van Neu! Is gewoon pure funk: Detroit House avant la lettre. 
Ray Lamontaigne – hey, No pressure