Lijstje 105

Dit keer een lijstje met minder usual suspects. Wat wil zeggen dat er artiesten bij zitten waar ik nog nooit van had gehoord. Zoals het eerste nummer. Dat ik echt erg mooi vind. Het is van een Belgische zangeres. Lana Del rey is natuurlijk een bekende naam en haar werk heb ik al vaker laten horen in mijn lijstjes. Haar stijl verandert niet echt heel veel. In dit nummer hoor je toch weer video games uit 2011. Wat al een tijd geleden is dat. Wie of wat Ray Mang is weet ik niet. Ik hoorde het nummer in de Tivoli / Vredenburg podcast van DJ St. Paul. Niet veel wat ik daar hoor, haalt mijn lijstjes, maar ik hoor daar vaak erg mooie nieuwe dingen. En bijna iedere aflevering wel een oude favoriet waarvoor ik de radio harder zet, zoals Kool Thing van Sonic Youth of This is the day van The The. We are time is natuurlijk een tribute aan de veel te jong overleden Mark Stewart (62). 

Israel Vibration kwam vorig jaar ook een keer in een lijstje voor. Wat eigenlijk heel weinig is voor een lp die jarenlang jaar mijn favoriete reggae lp was. Later leerde ik meer werk van Lee Perry kennen. En dat heeft nog meer magie. Maar de eerste 2 lp’s van Israel Vbration zijn klassiekers. De meest merkwaardige artiest in al mijn lijstjes is en blijft Sun Ra. In 1982 las ik een interview met hem ter gelegenheid van het North Sea Jazz. Helaas trad hij niet op, op de dag dat ik toen was. Ik heb toen wel een film over hem gezien. Ik kende zijn naam al uit andere verhalen. In het interview vertelde hij dat hij al een seconde op Jupiter was geweest. Dat is de volgende planeet waar het negerras naar toe gaat. Ik weet niet of negerras een politiek correct woord is. Space is the pace wel een anthem van hem. Dit nummer heb ik eerder in een lijstje gehad. 20 november 2016 om precies te zijn. Dat is toch al weer een tijd geleden. Als ik met zo’n lijst bezig ben, dan wil ik toch altijd weer bekende nummers horen. Dus daarom ook nog ene keer Rip, Rig & Panic. Een vervolg van The Pop Group van de fantastische Gareth Sager. De eerste, en laatste keer dat die band in een lijstje stond was hier op 26 september 2016. Dus het mag wel weer eens. En de trompet solo van Don Cherry hoort tot de mooiste solo’s die ik ken. Misschien wel de beste trompetsolo die ik ken. Toen ik het nummer terug hoorde moest ik denk aan het concert wat ik gezien had van Mammal Hands. Ik hoorde daar wel wat dingen in terug die ik ook bij Rip, Rig + Panic hoorde, de pianolijnen gebaseerd op minimal music en de wilde sax solo’s. Live werd het me wel wat te veel. Die sax die de hele tijd maar doortoeterde met de repeterende piano. Te bombastisch, teveel hetzelfde en misschien ook wel te serieus. Dat maakte Rip, Rig + panic zo goed. Het plezier dat er uit sprak. Dat mis ik wel bij Mammal hands. En als ik dan het lijstje aan het eind nog een keer overzie dan zijn het misschien niet the usual suspects, maar zeven van 15 kwamen al eerder in een lijstje voor. 

1. Isolde Lasoen – Muse Au Musee 

2. Lana Del Rey – Candy Neckless 

3. Ray Mang – Look Into My Eyes 

4. Chelsea Carmichael – All We Know 

5. Gogo Penguin – Don’t Go 

6. The Pop Group - We Are Time (Dennis Bovell Dub Version) 

7. Sun Ra – Space Is The Place 

8. St. Germain – Montego Bay Spleen 

9. Claude Fontaine – Hot Tearss 

10. Israel Vbration – Possibility 

11. Augustis Pablo & Hugh Mudell – Ital Sip 

12. Sarah Morris – Be With You 

13. Robin Kester – Zwanzig Zwantig 

14. Rip, Rig & Panic – Warm To The If In Life 

15. Mammal Hands - Nightingale