Lijstje 106

 Sinds ik ze enkele jaren gelden (ik denk 2019, voor corona) heb gezien ben ik nog groter fan van The Sparks. Ze zijn grappig, op een goede manier over the top en muzikaal nooit oubollig of belegen. Ron (die man die vroeger dat Hitler snorretje had) is de oudste, inmiddels 77. Laat ze nog maar een tijd doorgaan. 

Op een cassette heb ik Flemmende Herzen van Michael Rother. Een Duitse gitarist en een van de pioniers van de Duitse elektronische muziek. Ook al spleet hij gitaar. Ik las weer eens wat over die Duitse muziek uit de jaren 70. Waar ik in mijn middelbareschooltijd al wel het een en nader van kende. Ik heb wat nummers in mijn favorieten gezet. Toen ik dit nummer hoorde, zonder te weten wat ik op dat moment luisterde, dacht ik even dat het Bill Frisell was. Ik weet niet of Frisell het werk van Michael Rother kent. Harmonia was de band waar Rother middel jaren 70 in speelde. 

Robin Kester is een Nederlandse zangers die met mix van new wave en pschedelica (kan dat?) de aandacht trekt. Haar geluid heeft iets ouderwets, jaren 80. Maar is toch nieuw genoeg. Ook zonder zang is haar muziek mooi.

Fire! Orchestra is een Zweeds jazz orkest rond Mats Gustafsson (sax), Johan Berthling (bass) en Andreas Werlin (drums). Op de lp Echoes spelen ze met een veel groter orkest. Een mengeling van free jazz, psychedelica en noise. En ik hoor weer veel Sun Ra. De muziek van Sun Ra is zo excentriek, buitenaards zou je bijna kunnen zeggen. Toch heeft zijn muziek altijd iets gehad, ik wil vooral begrjjpen waarom hij die muziek maakt. Daarom een nummer van een lp van Sun Ra uit 1959. Dat is op het eerste gehoor een redelijk normale jazz plaat met invloeden uit de swing en bebop. Maar toch zitten hier al wat rare dingen in die het net anders maken.

Van het Fire Orchestra ga ik naar de helaas te jong overleden Mark Stewart. Muzikaal was hij als soloartiest niet echt meer actief. Met The Pop group maakte hij nog wel 2 goede platen. Maar dat die zo goed zijn komt volgens mij door Gareth Sager, een unsung hero van mij. Toen ik Mark Stewart 20 jaar gelden in de Oosterpoort zag, vertelde hij in de wandelgangen dat hij met pensioen was. Erg veel heeft hij ook niet gedaan in die 20 jaar. 

Al met al lijkt dit lijstje nog best veel op de vorige. Zelfs dezelfde nummers. De volgende wordt echt anders. Beloof ik.

1. Monochrome Set – Eine Symphonie des Grauens
2. Sparks – Not well defined
3. Harmonia & Eno – Les Demoiselles
4. Robin Kester – Zwanzig Zwanzig
5. Fire! Orchestra – ECHOES: I sea your eye, part 1
6. Mark Stewart, Ye Gods, Rapoon - ? (Rapoon mix)
7. Sault – Morning Sun
8. Pitou – Devote
9. Isolde Lasoen – Douce Melancolie
10. Wax Machine – Garden of Eden
11. Fontaines D.C. – I Love you
12. Sun Ra – Ancient Aiethopia