Week 17

Het lijstje voor deze week was snel gemaakt. In een oude playlist vond ik een aantalhele mooie  nummers van mij onbekende artiesten. Het zijn nummers die vooral via de prachtige weblog Songs Illinois tot mij zijn gekomen. Songs Illinois bevat vooral veel Americana. Dat war al 7 nummers. Dat lijstje heb ik aangevuld met een nummer van een cd die bij Krenten uit de pop werd besproken. En 2 nummers van favorieten van vorige week (Jeffey Lee Pierce Sessions en nog een mooi nummer van Quadrophenia. En als toetje een  nummer van The Band ter eren van het overlijden van Levon Helm. Van wie ik toevallig vorige week ook een nummer op de lijst had gezet.

1.       Danny Schmidt – Go Ugly Early. Dit nummer was de trigger voor deze lijst. De eerste tonen waren al mooi en toen hij begon te zingen wist ik dat dit nummer erop moest.

2.       Lester Chambers – Walkin’home late

3.       Will Kimbrough – You Can’’t ga home

4.       Peter Case – Ain’t gonnna worry no more. Peter case kende ik al wel. Een singer songwrtiter die in de jatren 80 wat bekendheid genoot. Maar daarna ook nog veel moois gemaakt blijkt te hebben.. Volgens mij leeft hij niet meer. Vast een tragische dood

5.       How Gelb – The Ballad of Lole Y Manuel. Howe Gelb is ook Giant Sand. Dit is met een andere band opgenomen cd met Spaanse nummers. Gelb is eigenlijk altijd wel goed, op z’n minst

6.       Jim White – A Perfect Day to Chase Tornados. Van the wrong eyed jesus, een cult cd van een aantal jaren terug

7.       Malcolm Holcombe – One Leg at a time. Ken ik via Somgs Illinois. Ik ken betere numemrs van hem, maar die staan niet op spotify. Dat zijn echt favorieten die ik heel veel gedraaid heb, daarom wel een nummer van hem

8.       Shiner Twins – Never Taken o fora n answer. Dit is volgens mij recenter

9.       Mick Harvey – Sonny Boy, Harvey speelt met Nick cave en was jaren lang zijn muzikale rechterhand. Zijn rol bij The Bad Seeds is volgens mij nu kleiner. Dit is van jeffrey Lee Pierce Sessions

10.   The Who – i’m One

11.   The Band – The Weight

Week 16

Mijn doelstelling voor een wild uurtje muziek met veel verschillende soorten muziek haalt het vaak toch net niet. Deze week een net lijstje met vooral veel country folk. De lijst bestaat uit nummers die ik de afgelopen week als favoriet heb aangemerkt. Dat zijn voor mij nummers van cd’s die ik nog een verder wil beluisteren. De cd’s waar ik niets aan vond heb ik er uitgehaald. En toen bleef er een vrij braaf lijstje over. Maar wel leuk natuurlijk. Alleen de industriële funk van Tackhead is een vreemde eend in de bijt. 

1. Gotye - Somebody-that-I-used-to-know. Omdat de Volkskrant er zo positief over was. Terecht.
2. Amadou & Mariam – Nebe miri Het zingende, blinde echtpaar uit Mali is al internationaal bekend. Dit bood hen ook de gelegenheid een plaat te maken met internationale sterren. Ik vind het resultaat wat krampachtig en het geluid nogal log, maar dat wil niet zeggen dat er helemaal niets goed aan is.
3. Anais Mitchell - Wilderland Van haar ben ik een redelijk fan. Haar nieuw cd valt me tegen. Ik heb ‘m inmiddels al bijna helemaal geluisterd. Ik luister er naar terwijl ik dit schrijf en ben nog niet uit mijn stoel opgeveerd.
4. Nanci Griffith – Never Going back. Van Nanci Griffith ben ik gewoon een groot fan. Haar nieuwe cd laat niets nieuws horen. Dat is ook weer niet zo erg.
5. Justin Townes Earle – Movin’ On. Je bent zoon van Steve Earle en vernoemd naar Townes van Zandt. Dan heb je het als artiest niet makkelijk. De muziek van zoon lijkt op die van zijn vader. Maar de cd is wel mooi.
6. Levon Helm – False Haerted lover blues. De cd Dirt Farmer staat bekend als een zeer goede van de zingende drummer van The Band. Er zijn maar weinig drummers die en drummen en zingen. Meestal gaat de drummer op het podium zingen en drumt er iemand anders. Helm is een goede zanger en deze cd is inderdaad erg goed.
7. Tackhead - Mind at the end of the tether Op spotify staat eigenlijk maar 1 cd met alleen On-U producties kwam ik laatst achter. Heb voor een Tackhead nummer gekozen
8. Cowboy junkies (Strange Love) hebben 4 cd’s in ander halfjaar tijd gemaakt. Dit is de laatste van de serie. En de kwaliteit is niet altijd even hoog, maar knap is het wel om als je 25 jaar bestaat 4 toch gewoon goede cd’s in zo’n korte tijd te maken
9. The Who.The Punk and the Godfather Ik zag Pete Townsend een nummer spelen van Quadrophenia. Ik heb via spotify al redelijk wat van The Who afgeluisterd, maar was niet onder de indruk. Ik denk dat ik Quadrophenia beter vind dan Tommy.
10. Dr. John - Locked Down. 2 weken terug ook al in de lijst, blijft goed
11. Nick Cave City in Pain. Van een cd met nummers die gebaseerd zijn op half affe nummers van Jeffrey Lee Pierce. Niet alles is even goed, maar dit wel
12. Slim Harpo. Strange love De lp Songs The cramps Taught us heb ik op een cassette staan. Dit is een wat andere cd met dezelfde titel.
13. Screaming Jay Hawkins – I Put A Spell On You. Het origineel en beste versie

Week 15

Ieder lijstje moet beginnen met een eerste idee. En net als een paar weken terug begint dit lijstje met het zien van Later….with Jools Holland. Ik zag Florance + The Machine met een erg mooie uitvoering van hun What the water gave me. Ook te gast was Mary J Blige. En dat bood goede mogelijkheden om ook mijn belofte van vorige week voor meer zwarte muziek waar te maken. Een tijd terug had ik Amazing Grace van Aretha Franklin al eens gehoord. En ik vond het wel tijd worden die nog eens beter te beluisteren en dat bracht me op het idee om meer gospel op te nemen. The Holmes Brothers bleken een mooie gospel op spotify te hebben staan. En op die cd stond ook een nummer van Fontella Bass, bekend van Rescue Me. Fontella Bass bleek enkele cd’s met gospels te hebben gemaakt en deze is erg mooi, vooral door het orgeltje. Van Candi Staton wist ik dat ze vanaf eind jaren 70 alleen nog maat gospel maakte. Ik had geen idee hoe dat zou klinken. Het blijkt een soort disco gospel te zijn. Soms wel wat gedateerd, maar niet slecht. Toen moesten er ook nog wat mannen bij. En kwam ik op The Blind Boys, je hebt ze van Missispie en Alebama. Johnny Taylor is de opvolger van Sam Cooke bij The Soul Stirrers. Maar zijn platen daarna zijn vooral bluesplaten. Met wel een soul twist. Als laatste gospel wilde ik een nummer van Nina Simone opnemen (Children go where I send you). Maar op de cd bleken nog andere mooie nummers te staan. En dus werd het een nummer dat ik nog niet kende van haar. Wat niet weg neemt dat Children go where I send you mijn favoriete Nina Simone nummer is.

1. Gaudete – Steeley Span. Daar luister ik ook veel na. Het is een van pioniers van de Britse Folk en ik kende ze helemaal niet. Nu wel. Goede zangeres ook die Maddy Prior. Ik vond het wel goed passen als intro voor Florance + The Machine
2. What the water gave me - Florance + The Machine
3. Need Someone - Mary J Blige
4. Mary Don’t you weep – Aretha Franklin
5. I Want Jesus to walk with me
6. I must tell jesus – Fontella Bass
7. He set me free – Candi Staton
8. After a while -  five blind boys of Alabama
9. Blues in the night -  Johnny Taylor
10. Wild is the wind – Nina Simone

Week 14

Week 14 begon in week 13 met het kluisteren naar Love. Ik weet niet welk ]e krachten mij er op spotify naar toe hebben gebracht, maar ik heb vorige week woensdag een rapport zitten lezen terwijl ik luisterde naar wat werk van Love dat ik niet zo goed kende. En op de voor mij onbekende lp Four Sale, hoorde ik plotseling aan het eind een nummer dat ik wel goed ken. Ik heb me de hele dag afgevraagd hoe het kwam dat ik dat ene liedje dan wel kende. En dat was omdat ik het ooit bij Alan Bangs’ programma Night Flight heb gehoord, minstens 20 jaar geleden. En Love dat nummer sloeg toen in als een bom en nu nog steeds.Over Alan Bangs schrijf ik later nog wel eens wat meer.

En toen moesten er nog wel een aantal nummers omheen gezocht worden. Deze week heb ik het vrij snel in elkaar gezet. Dat betekende in dit geval dat ik een aantal cd’s snel nog even heb geluisterd om te horen wat er bij wilde hebben, aangevuld met wat bekende nummers. Love is een van die vele bands die midden jaren 60 uit de West Bay erea kwam. Daarom nog een nummer uit die tijd, een favoriet die ik al vele jaren draai (summer in the cityy). En van die summer kwam ik op een liedje uit 2010 the summer of love van de The Fresh and Only’s . In de krenten uit de pop werk vorige week nog een Braziliaanse cd besproken. Van Céu. Die cd vond ik niet zo goed, haar debuut klinkt een stuk beter. Dr. John heeft een cd gemaakt met Dan Auerbach van The Black Keys. Daar heb ik een paar nummers van geluisterd en Big Shot eruit gekozen. Ook hoorde ik vorige week bij toeval een nummer van een verzamel-cd getiteld The Coolest Songs in the World vol. 1. Dat blijken verzamelingen te zijn die Steve van ‘t Zandt van The E-Street band samenstelt, met daarop allemaal goede puntige rocksongs. Van die cd een nummer van The Forty Fives, een band die ik verder niet ken. Ook kreeg ik in mijn hoofd het idee om nog eens naar Franz Ferdinand te luisteren. Een band wiens eerste cd die ten onrechte tot cd van het jaar werd uitgeroepen. Zo bijzonder is hun muziek nou ook weer niet. Maar ze maken wel goede nummers, een beetje in de stijl van The talking Heads. En ik kwam er achter dat ze een dub versie van een van hun laatste cd’s hebben gemaakt. Ook daar heb ik na eerste korte beluistering een nummer uitgekozen. En dit aangevuld met nummers die ik verder in de loop van de week door mijn hoofd kwamen zetten. Met speciale aandacht voor Bad Company. Van veel zangers wordt een stereotype geschreven dat ze zelfs het telefoonboek mooi kunnen laten klinken. Paul Rogers (Free, Bad Compancy, Queen (?!) ) heeft daar een mooie variant op. De kwaliteit van zijn teksten overstijgen nauwelijks het niveau van het telefoonboek. Maar hij is een geweldige zanger en dus mag hij in de uitzending komen.

Ps. Dit is wel een erg witte playlist. Een volgende wat meer “zwarte” muziek.