Week 47

CD van deze week is het titelloze debuut cd van Allah-Las. Wat een prachtplaat is dat. Ik hoorde het nummer in een ander Spotify lijstje. Ik veerde meteen op toen ik er een nummer van hoorde. Mijn eerste gedachte was dat het een 60ties nummer was. Maar het blijkt uit 2012 te komen. Maar helemaal met het geluid van 45 jaar geleden. 1967 is wel ongeveer het jaar waar je de sound moet situeren. Het is wel zo mooi dat ik er twee nummers van het opgenomen. De cd deed met meteen denka aan Changing the Colors of Life van Los Chijuas. of te wel in het Spaans: Estan Cambiando los Colores de la Vida. Dit is een van mijn all time favoriete vrolijke sixties garage pop. De band komt ergens uit Zuid Amerika. Ik kende het nummer met de Engelse tekst. Maar op Spotify staat het met een Spaanse tekst. Probleem is wel dat de opname kwaliteit van dit nummer veel minder is dat de Engelse versie die op de Rhino verzamelaar Nuggets II staat. Voor Nuggets op Spotify zie hier een mooie verzameling.

Producer van de Allah-Las blijkt Nick Waterhouse te zijn. Ik kende hem niet maar hij bleek een 60ties soul pastisch te hebben gemaakt. Op de een of andere manier vind ik de rock die ouderwets klinkt beter dan soul die de jaren 60 imiteert. Maar goed toch even een nummer om te vergelijken. 

Verder is deze week een nogal gemakzuchtige lijst. Het bevat allerlei losse nummertjes waarvan ik vond dat ze wel in een lijstje konden komen. Die nummers komen uit bijna allemaal uit andere lijstjes. Mijn eigen inbreng beperkt zich Slapp Happy en Bill Nelson. Ik ben een groot van Peter Blegvad. En die speelde in de jaren 70 in Slapp Happy. Die platen waren destijds moeilijk te krijgen en ik heb ze nooit gehoord. Dit is mijn eerste kennismaking met Slapp Happy. Ik geloof wel dat ik het solowerk van Blegvad beter vind. Dat komt vooral weer door het feit dat de stem van Dagmar Krause (waar ik ook al wat van kende) mij niet zo kan bekoren. Volgens mij verscheen de lp Quit Dreaming and get on the beam als suggestie onder een van de Slapp Happy lp’s. Het titelnummer heb ik al sinds de tijd dat ik het op een cassette heb gezet in mijn hoofd zitten. Cassettes luister ik al zeker 15 jaar niet meer. Dus dit had ik nog veel langer geleden voor het laatst gehoord. Met de filosofische zin “People who do things, are people who get things done”

Maggie Bjorklund speelde op Crossing Borders (gezien), net als The Civil Wars (niet gezien).

1.       Maggie Bjorklund – Summer Romance

2.       Slapp Happy -  Slow Moon’s Rose

3.       The Civil Wars – 20 Years

4.       Allah-Las – No Voodoo

5.       Sean Rowe – Downwind

6.       Nick Waterhouse – Say I Wanna Know

7.       Sophie Hunger – Perpetrator

8.       Torre Florin – Firestarter

9.       Matt Sweeney – Storms

10.   Allah-Las – Tel Me (What’s On Your Mind)

11.   Los Chijuas.- Estan Cambiando Los Colores De La Vida

12.   Case Mayfield – Feed Me

13.  Bill Nelson - Quit Dreaming And Get On The Beam