Lijstje 8

Omdat het volgende week maandag Pinksteren is en uw samensteller toch al bijna een hele lijst af had, vandaag een nieuw lijstje. Het is een lijst waar ik ook het een en ander over kwijt wil. Het eerste nummer is de 'hit' van Judee Sill. Sill is een cult figuur uit de west coast scene van begin jaren 70. Denk aan C,S & N, James Taylor etc. Zij heeft een prachtige plaat gemaakt, raakte aan de drugs en leidde verder een tragisch leven. Ik draaide Loundon Wainwright laatst op cd en toen werd ik helemaal vrolijk van dit nummer. Het is van een lp die hij maakte met de briljante gitarist Richard Thompson. Het leuke van die lp is dat het zowel grappige en soms zelfs erg melige nummers bevat, maar ook nummers die enorm ontroeren. Wainwright weet beide elementen moeiteloos te combineren. Dat komt vooral omdat het heel erg authentiek is. Je hoort geen man die flauwe grappen maakt, maar iemand die gewoon erg grappig is. Als u begrijpt wat ik bedoel. Die zelfde dag zat er nog een ander nummer in mijn hoofd. Het bleek ook van Wainwright te zijn, maar ik kende het in de uitvoering van zijn ex-vrouw (Kate McGarrigle).

Het voordeel van relatief weinig tijd is dat je wat oude keuzes toch maar accordeert. Zoals de keuze voor een nummer van Donald Byrd, Naar aanleiding van zijn overlijden had de Allmusic Guide een playlist gemaakt met een overzicht uit zijn carrière. Een aantal nummers daarvan vond ik erg mooi. Twee had ik al in de lijst gezet en ik wilde er eigenlijk mee stoppen. Maar nu nog een soort bonus track Donald Byrd.

Begin jaren 80 heb ik een lp van Aswad op een bandje gezet. Die lp heb ik laatst voor het eerst sinds vele jaren weer eens gehoord. En zoals je wel zult begrijpen: het is nog steeds een fantastische plaat. De titel Showcase geeft aan dat het een lp is met langere versies van de nummers. Het is een compilatie van12' platen. En op Jamaica zit er dan altijd een stukje dub achter aan. Ik ben niet zo'n fan van dub. Een pure dub plaat vind ik zelden goed, maar die langer uitgesponnen nummers vind ik wel erg mooi. Ze krijgen dan een soort trance achtige kwaliteit.

Joan Osboure heeft een aantal hele mooie platen gemaakt, ze heeft een prachtige stem en vooral een hele goede performance. Nummers krijgen bij haar ballen. Maar ze heeft moeite om echt een eigen stijl te vinden. Er is niets op tegen om af en toe een wat ander geluid te laten horen. Maar bij haar klinken veel platen als een soort stijloefeningen. Haar vorige plaat was een ode aan Motown, daarvoor heeft ze zelfs een Kerstplaat gemaakt en mijn favoriete cd is een country cd. Haar hit single One of us was geproduceerd door T Bone Burnett die heeft echt een mooi geluid aan haar gegeven, maar daarna is ze toch wat gaan zweven. Wel jammer. Ik blijf het gevoel houden dat ze meer kan dan je op basis van haar cd's hoort. Deze nieuwe plaat is minder en bevat alleen covers. Dit nummer is van John Mayall. Het is van een wat vergeten lp van hem. Hij valt buiten zijn normale repertoire omdat hij het opnam zonder de Bluesbreakers. De kritieken zijn zeer matig over deze plaat, maar de nummers zijn goed, Hooguit is de uitvoering wat saai en vlak. Dat maakt dit een perfect nummer om te coveren. Ik had echter graag weer een cd van Osborne gezien met wat nieuwe nummers.

Primitives

Mijn liefde voor The Primitives heb ik op facebook al uitgebreid verklaard. En over Nico heb ik ook al op facebook en in eerdere toelichtingen het een en ander gezegd. Ik kan er alleen aan toevoegen dat dit een wat vergeten (come back) single van begin jaren 80 is.

1. Judee Sill – Jesus Was A Cross Maker
2. Loundain Wainwright – I'm Alright
3. Kate & Anne McGariggle– Swimming Song
4. Lucky Fonz III – Lines Of Work
5. Spearhead – Red Beans And Rice
6. The Child Of Lov – Fly
7. Marc Almond – The Sea Says
8. Joan Osborne – Broken Wings
9. Aswad – Three Babylon
10. Lee Dorsey – Night People
11. Rodriquez I'll Slip Away
12. The Primitives – Out of reach
13. Nico – Saeta
14. Mikal Cronin – Turn away
15. Jose James – Bird Of Space
16. Donald Byrd – Lament