Spotify adviseerde me maandag om weer eens te luisteren naar Johnny Morisette. Die suggestie heb ik maar eens opgevolgd. En zo kwam ik weer een parel tegen van deze tot voor kort bij mij volstrekt onbekende soulzanger. Over Morisette kwam ik het volgende tegen:
"Two-Voice"
Johnnie Morisette was an associate of Sam Cooke's who, when he was not busy
being a pimp, was a great blues-bent singer known for being able to leap into
falsetto when needed. As an artist for Sam's SAR concern he hit with "Meet
Me At The Twistin' Place" (later recorded by Sam as "Meet Me At
Mary's Place"), - Zie ook deze link.
Ik kwam ook via hem bij Sam Cooke terecht. Maar op een
andere manier. Ik vond namelijk deze cd met daarop 70! Twist nummers. En daar zat ook
een twist van Sam Cooke bij. Niet zo goed als twistin’ the night away, maar het
blijft Sam Cooke. En die weet het meest simpele deuntje nog tot een emotionele
song om te toveren. Het nummer komt van een lp van Sam Cooke die ik niet kende.
Ik dacht dat ik alle relevante Sam Cooke lp’s wel kende. Het viel me namelijk
bij het lezen van zijn Biografie (het soms wat te uitgebreide Dream Boogie Van
Peter Guranlic) op dat Garalnic vooral stil stond bij de opnamen van de
bekendste nummers. Bovendien stond de lp niet in zijn lijstje belangrijke Sam
Cooke lp’s. Echt belangrijk is de lp misschien ook niet, maar er staan een
aantal goede nummers op.
Aangestoken door The Twist ontstond het idee om een lijstje
te maken met allerlei gooi en smijt Rhythm & Blues. Met een accent op de
The twist. Dus daarom ook The isley brothers met het origineel van twist and
shout. Met daarnaast nog wat andere dingen. Zoals mijn favoriete onzinnummer:
Peanut Butter van de Marathons.
Well
there's a food goin round that's a sticky sticky goo
Oh well it
tastes so good but it's so hard to chew
All my
friends tell me that they dig it the most
Early in
the morning when they spread it on toast
Prachtig toch?
En als je denkt dat het nummer Hully Gully er erg op lijkt,
dan kan dat kloppen. Het is namelijk hetzelfde nummer met een andere tekst. En
het wordt zelfs gezongen door de zelfde groep onder een andere naam. Een goed
nummer is ook met een andere tekst een goed nummer. En die wil je ook best twee
keer horen.
Willy and the hand Jive ken ik al heel lang. Ik denk vanaf
mijn 16e. Ik dacht toen dat het over aftrekken ging. Hand Jive vind ik namelijk
wel een mooie beschrijving van die daad.
Ter afsluiting nog een meer recenter nummer. Van een live lp
van Robert Gorden en Chris Spedding. Robert Gorden speelt al zijn hele leven
jaren 50 rocknummers. Echt origineel kun je hem dus niet noemen. Maar zijn
voordracht is wel dermate overtuigend dat het leuk blijft. Zoals zijn platen met Link Wray bewees. Maar de
kracht van die platen, en ook deze plaat, is de gitarist. Chris Spedding is een
waanzinnig goede gitarist die helaas totaal onbekend is gebleven. Hij heeft ook
heel veel verschillende dingen gedaan. Hij is ooit begonnen met een soort Cream
achtige blues rock, maar is ook nog in een vroeg stadium betrokken geweest bij
de vorming van the Sex Pistols. Die moesten namelijk nog leren spelen om een
succesvolle band te worden. Ik heb Spedding zelf nog gezien als gitarist van
Roxy Music. Eddy en ik waren toen zeer onder de indruk van zijn spel. En ook op
dit nummer is zijn harde, luidruchtige maar waanzinnig scherpe gitaarspel een
genot om te horen. Zo hoort R&R te klinken.
1. Johnny Otis - Willy And The Hand
Jive
2. The Marathons - Peanut Butter
3. The Isley Brothers - Twist And
Shout.
4. The Capitols – Cool Jerk
5. The Diamonds – The Stroll
6. Hully Gully The Olympics
7. Dale
Hawkins – Susie Q (Originele Versie)
8. Sam Cooke – Twist In The Old Town
Tonight
9. Johnny Morisette Meet Me At The
Twisting Plce
10. Rufus Thomas – Walking The Dog
11. Huey Piano Smith – Rockin Pneumonia
12. Bob & Earl – Harlem Shuffle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten