Nick Cave noemde het concert dat hij in 1978 van The Pop Group zag een live changing event: “It's one of those moments when the cogs of your mind shift and your life is going to irreversibly change forever”. En het genie achter The Pop Group is Gareth Sager. Eind jaren 70 richtte hij The Pop Group op. Dat klassiekers maakte als She is beyond good and evil en We are all prostitutes. Daarna maakte hij een verpletterende indruk met zijn wervelende mix van punk, funk en jazz in Rip, Rig and Panic. Deze ruwe bonk energie hoort wat mij betreft tot het allerbeste wat begin jaren 80 verscheen. Daarna kwam de meest absurde en humoristische bluesrock die ik ken: Head. Titels als “10.000 hangovers later” en “Jezus aint got a daddy” zeggen genoeg. De reacties op de lp’s waren destijds nogal lauw. Ik denk vooral omdat ze de muzikale gekte van Rip, Rig & Panic misten. Maar als rock met zelfspot is het ongenaakbaar. Zelfspot is niet een eigenschap die je Led Zeppelin toekent. Ik bedoel maar. Daarna werd het nog obscuurder. Tales of ordinairy Madness uit 1988 was het laatste wat ik van hem te pakken kon krijgen. Ik wist wel dat hij een band had genaamd Pregnant, maar de cd’s waren onvindbaar. Pas in 2003 kreeg ik weer iets van hem te pakken, een solo lp onder de naam C.C. Sager. Daarna bleef het weer stil. Eigenlijk tot vorig jaar. Toen The Pop Group een glorieuze comeback maakte. Dankzij Spotify is nu ook veel van het oudere werk (incl. Pregnant) beschikbaar. Helaas de lp’s van Head niet. Ik heb een zo goed mogelijk chronologisch overzicht van zijn carrière gemaakt. Nou carrière. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat de platen van Pregnant niet echt goed zijn. Maar een held verdient een eerbetoon. Bij deze.
Eigen concertfoto.
The Pop Group - She is beyond good and evil
The Pop Group – We are all prostitutes
The Pop Group – We are time
Rip, Rig & Panic - Need
Rip, Rig & Panic – Miss PIB
Rip, Rig & Panic – Epi Epi Arp Woosh!
Rip, Rig & Panic – Sunken Love
Rip, Rig & Panic – The ultimate fun
C.C. Sager (Pregnant) – Keeping the dance floor warm
C.C. Sager (Pregnant) – Hey Denny don’t say it’s wrong
Joe South overleed in 2012. Hij was zanger, muzikant en song writer. Van 1957 tot 1972. Daarna kreeg hij een enorme writers block. Hij heeft nooit meer iets gedaan. Te bang dat mensen zijn nieuwe werk zouden vergelijken met de successen die hij eind jaren 60 had. On zijn boek “Mijn Muziek” heeft Jan Donkers een mooi stuk over deze zanger et de mooie bariton en de schijnbaar eenvoudige, maar heel geraffineerd geproduceerde liedjes. Zijn werk is heel veel gecoverd. Ik heb wat bekende artiesten (Deep Purple, Linda Ronstad), culthelden (Swamp Dogg, Willie Hightower, John Stewart) en gewoon onbekende artiesten (ik had nooit gehoord van Joe Simon) verzameld. Zijn werk kan vanuit heek veel verschillende invalshoeken gecoverd worden. Als laatste in het rijtje heb ik een favoriet nummer toegevoegd dat niet is gecoverd. Voor zover ik weet. Voor de vergelijking heb ik originele versies er achter gezet. En O ja. Joe South speelt ook gitaar op een van de beste Dylan lp’s (Blond On Blond) en op Sound Of Silence van Simon & Garfunkel.
