Daarna kwam de meest absurde en humoristische bluesrock die ik ken: Head. Titels als “10.000 hangovers later” en “Jezus aint got a daddy” zeggen genoeg. De reacties op de lp’s waren destijds nogal lauw. Ik denk vooral omdat ze de muzikale gekte van Rip, Rig & Panic misten. Maar als rock met zelfspot is het ongenaakbaar. Zelfspot is niet een eigenschap die je Led Zeppelin toekent. Ik bedoel maar.
Daarna werd het nog obscuurder. Tales of ordinairy Madness uit 1988 was het laatste wat ik van hem te pakken kon krijgen. Ik wist wel dat hij een band had genaamd Pregnant, maar de cd’s waren onvindbaar. Pas in 2003 kreeg ik weer iets van hem te pakken, een solo lp onder de naam C.C. Sager. Daarna bleef het weer stil. Eigenlijk tot vorig jaar. Toen The Pop Group een glorieuze comeback maakte.
Dankzij Spotify is nu ook veel van het oudere werk (incl. Pregnant) beschikbaar. Helaas de lp’s van Head niet. Ik heb een zo goed mogelijk chronologisch overzicht van zijn carrière gemaakt. Nou carrière. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat de platen van Pregnant niet echt goed zijn. Maar een held verdient een eerbetoon. Bij deze.
![]() |
Eigen concertfoto. |
- The Pop Group - She is beyond good and evil
- The Pop Group – We are all prostitutes
- The Pop Group – We are time
- Rip, Rig & Panic - Need
- Rip, Rig & Panic – Miss PIB
- Rip, Rig & Panic – Epi Epi Arp Woosh!
- Rip, Rig & Panic – Sunken Love
- Rip, Rig & Panic – The ultimate fun
- C.C. Sager (Pregnant) – Keeping the dance floor warm
- C.C. Sager (Pregnant) – Hey Denny don’t say it’s wrong
- Pregnant – Higher Type of Mind
- Pregnant – Red west coast sunset
- C.C. Sager – The Johnny Bristol Flu
- Jack Scott & Gareth Sager – Vodka Turbo
- The Pop Group – Mad Truth
- The Pop Group – Zipperface
Geen opmerkingen:
Een reactie posten