In de herfst heb ik altijd zo een lijstje met
mooie folk en andere Americana bij elkaar geharkt. Maar Dat was lijstje 57 al.
Daarom een ander lijstje uit de kelder. In die kelder bevinden zich nog heel
wat halve lijstjes. Deze was al af. Ik heb er nog een, maar die lijkt qua sfeer
op de vorige dus die komt een andere keer. Waarschijnlijk. Lijstje 58 is
ontstaan uit de release radar van Spotify. Daar stond Blacksmith van Jah Wobble
in. Jah Wobble heeft in de loop van de jaren erg veel moois gemaakt. Vooral
omdat hij nooit te beroerd is van de gebaande paden af te wijken. Hij heeft ook
heel veel met muzikanten uit de hele wereld gedaan. Vanuit een carrière oogpunt
is het waarschijnlijk heel slecht om iedere keer wat anders te doen. Maar het
leverde wel interessante muziek op. Soms helemaal niet mijn ding, soms erg
leuk. Juist het feit dat ik niet alles van hem goed vind, maakt me een fan.
Blacksmith is een nummer waarvan ik verschillende versies heb verzameld. Dit
omdat ik de versie van Steeleye Span zou goed vond, dat ik nieuwsgierig werd
naar andere versies. Er is bijvoorbeeld ook een noga neuzelige versie van Bob
Dylan (maar ja dat is logisch).
Jah Wobble maakte er folkdub van. En kon ik
twee kanten opgaan. Naar de folk of de dub, Aangezien ik meestal naar de folk
ga, ben ik dit keer naar de dub gegaan. `in de breedste zin van het woord. Aan
het eind is het woord aan Sun Ra. Gewoon de beste experimentele artiest uit de
Jazz. Ik denk dat er geen artiest is waar liefhebbers van jazz een grotere
hekel aan kunnen hebben. Voor veel mensen is het werk van Sun Ra een atonale
kakafonie, die het woord muziek nauwelijks waardig is. En ik moet zeggen: hij
heeft ook veel vreselijke dingen gedaan. Mensen denken vaak dat het een groep
muzikanten is die maar wat doen en allemaal door elkaar heen toeteren. Bij Sun
Ra is het tegendeel het geval. Het is een vaste groep muzikanten waar Sun Ra
ook een absolute trouw van verlangde. Er werk heel veel gerepeteerd en
geëxperimenteerd. Stukken zijn dus nooit spontaan ontstaan. Zoals bij Wim T. Schippers
alle Uhh’s en haperingen in het scenario staan, zo is ook de schijnbare
kakofonie van Sun Ra strak geregisseerd. Luister eens aandacht naar de 21
minuten Space Is The Place. Wat ik vooral hoor is gospel.
Sun Ra speelde ook nooit nummers twee keer
hetzelfde. Van Space Is The Place bestaan veel versies. Naast een 21 minuten
versie heb ik geheel andere versie van 10 minuten gezet. Enjoy!
 |
| Jah Wobble |
- Jah Wobble – Blacksmith (dub)
- Transglobal Underground – Taal Zaman
- Talvin Singh – Mombasstic
- Nitin Sawhney – Migration
- Nols Petter Molvaer – Gilimanuk
- Afric head Charge – Head to glory
- Bonoboo – Dont’t wait
- Sandoz – Drum Meditation
- Afro Celt sound system – Whirl – Y-Reel1
- Deep Forest – Martha’s song
- Natacha Atlas – Kidda
- Mari Boine – Vuoi Vuoi Me
- Sheila Chandra – Shanti, shanti shanti
- Le peuple de l’herbe – sexual attraction
- Cedric ‘Im’ brooks – Give Rasta glory
- Sound dimension – Rockfort rock
- Sun Ra - Space Is The Place
- Sun Ra - Space Is The Place
