“Iedere dag rond half 9 gaat er bij mij iets kriebelen, adrenaline hè” Arno leeft van het podium. Dan wordt de wat stuntelige warrige man, die niet altijd even goed uit zijn woorden kan komen een performer. En het is prachtig om Arno als performer te zien. Hij hangt aan de microfoon, laat zijn handen zwaaien en trillen, langzaam wordt zijn haar natter van het zweet. Dan is hij in zijn element. Hij stuwt zijn bandleden op, met zijn groezelige stem zingt hij over de pieken en dalen van het leven. Soms langzaam, soms hard en snel. En altijd vol levensgevoel. Dit is iemand die niet eenvoudig een liedje zingt, hij is de muziek.
Doorleefd, blues. Dat is de muziek van Arno Hintjes. En het is een genot hem aan het werk te zien. Je voelt dat hij alle kanten van zichzelf in zijn muziek laat zien. Arno is een man die te lang in de kroeg blijft zitten, langer dan hem misschien wel lief is. Een man die graag mag zwieren. Die diep bedroefd kan zijn, die de herinneringen uit zijn jeugd koestert, die graag op zichzelf mag zijn, zijn eigen wereld heeft. En daar af en toe wreed uitgehaald wordt. De liefde blijft een moeilijk spel.
Deze beelden komen bij me op bij het zien van de Lola da Musica documentaire over Arno. Ook in zijn muziek komt dit beeld op. Zoals uit Idiot Savant: zijn beste plaat. De plaat rockt en dreunt zoals in het opzwepende Viva ma liberte. Hij ontroert in Funky you are not een nummer over een vriend die te vroeg is overleden. Wat de oorzaak is van zijn vroege overlijden wordt uit de simpele en oprechte tekst wel duidelijk:
Nicotine yellow eyes
He was a friend of mine
The king of the animals
A friend of nobody’s
……..
And I And I
I couldn’t do anything
Het mooie is dat Viva ma liberte meteen volgt op Funky you are not. En het past. Beide boodschappen horen zo bij hem dat de frivoliteit van Viva ma liberte geen afbreuk doet aan zijn vorige oprechte boodschap. Ook zijn eigen vertwijfeling spreekt uit de plaat:
It’s all too much
for me to see
it hurts where aspirin
can’t reach
Give me the gift to fly away
(Give me the gift)
Om het geheel af te ronden met een cover van nota bene Adamo. Een accordeon begint aarzelend. De hese stem van Arno ploegt zich er over heen. Dan valt er even een stilte. Het tempo versnelt, je voelt het handje van Arno omhoog zwaaien om alle levensenergie die hij heeft er uit te gooien. La, la la la la la la: wat een mooie woorden zijn dat toch om de nacht in te zwieren.
Arno leeft. En hoe.
- Forget The Cold Sweat
- Jive To The Beat
- Les Filles Du Bord Du Mer
- Elle Adore Le Noir
- Je Veux Nager
- Funky You Are Not
- Eenzaam Zonder Jou
- Les Yeux De Ma Mére (En Concert)
- Les Yeux De Ma Mére
- Mourir A Plusieurs
- Quelqu’un A Tpuche Ma Femme
- Give Me The Gift
- Le Lundi On Reste Au Lit
- Solo Gigolo – Version Piano-Voix
- Ostend Dub
Geen opmerkingen:
Een reactie posten