Lijstje 97

 Eind haren 70 was er New Wave. Zoals de naam al doet vermoeden een stroming dat ze zich afzet tegen het voorafgaande. De Engelse schrijver David Cavanagh heft zij biografie van John Peel (Good Night and Good Riddance) opgezet aan de hand van de muziek die hij in zijn shows draaide. Daarin wordt heel duidelijk dat de (Engelse) popmuziek begin 1976 wel op een dood spoor zat. Name die je in zijn playlists voorkomen zijn UFO (!?), Ted Nurgent, Poco, Robin Trower. Niet echt spannend. Toen kwam punk en even later New Wave. Punk is natuurlijk vooral een paar jongens die zonder enige muzikale opvoeding lekker rammen op een gitaar. New wave is voor mij veel meer de experimentele elektronische variant. Denk aan bands als Soft Cell, Visage, Cabaret Voltaire. 

Ook artiesten die al eerder waren begonnen kregen interesse in synthesizers en kwamen met een geluid dat verwant was aan de jongere garde. Ik kwam tot dit lijstje toen ik de naam Bill Nelson (1948) ergens tegenkwam. Die begon als (ster)gitarist van een avant garde band en maakte begin jaren 80 een plaat met alleen toetsen. Het is een hele leuke lp, toen ik de hoes zag, kwamen de titels van een aantal nummers meteen naar boven. Het is zo typisch begin jaren 80, synthesiers, ritmebox. Peter Hammill (1948) was ook gegrepen door het wat nieuwere geluid. Hij verrulde zijn gitaar voor toetsen. 

Naast de wat oudere garde (ook Robert Fripp, John Cale) is er ook aandacht in deze lijst voor de jongeren uit die tijd: Soft Cell, Cabaret Voltaire. Niet altijd nieuw wave met veel toetsen (Gang of Four). En een band die eigenlijk ook wel tot de oude garde zou kunnen rekenen gezien hun leeftijd in 1977 is Suicide Alan Vega (1938-2016) was al aardig op leeftijd toen ze hun eerste lp opnamen. Maar de muziek van Suicide is elektronica met een punk attitude. Overal waar ze optraden braken rellen uit. Maar wat een lp was die eerste titelloze lp van Suicide! 

Als laatste nog een opmerking over het nummer van The Golden Palominos (de band van drummer Anton Fier). Zoals de meeste drummers kan Fier niet zingen (behalve Levon Helm en Don Henley). Daar huurde hij echte zangers voor in. En in dit geval een van mijn favoriete zangers: Jack Bruce. 

1. Bill Nelson – Quit Dreaming And Get On The Beam)
2. Peter Hammill – Fogwalking
3. 
   Beter Blegvad – You Can’t Miss It
4. Gang Of Four – At Home He Is A Tourist
5. Robert Fripp – North Star
6. Magazine – As Song From Under The Floorboards
7. Suicide – Diamonds, Fur Coat, Champagne
8. Goldfrapp – Strict Machine
9. John Cale & Brain Eno – Spinning Away
10. The Golden Palominos – (Something Else Is) Working Harder
11. Cabaret Voltaire – Crack Down
12. Soft Cell Bedsitter
13. Roxy Music – Tara
14. The Associates – Club Country