Het wordt de komende week mooi weer. Net als de afgelopen week. Dus is het tijd voor mooiweermuziek bij Radio Dove Siamo. Ik begon de lijst met het idee om wat moderne elektronische muziek bij elkaar te zetten. Maar wat dan was de vraag die mezelf stelde. En kwamen er toch vooral weer oude vertrouwde muziekjes in de lijst. Met als eerste troef Smoke City, een soort Girl from Ipanema meets Kraftwerk. Het nummer is al uit ’97. Ik heb geen idee waarom ik de cd (flying Away) ooit gekocht heb, maar mooi is hij wel. Helaas staat alleen dit Underwater Love (de “hit”) op spotify.
Andere oude bkende zijn Thievery Corporation, een groep die ik pas enkele jaren ken, hoewel hun cd’s ouder zijn: een mooie mix van allerlei World invloeden (reggae, India, dub) in een typisch Engelse, elektronische context. Ook typisch Engels is The Shamen. Uit ik meen 1992, een typisch nummer van begin jaren 90. Met een aanstekelijk positivisme. Een nummer uit de tijd dat de rave’s nog alternatief waren. In 20 jaar tijd is de danscultuur behoorlijk veranderd. Ik verbaas me er ook altijd nog over hoe goed ik oude nummers ken. Ik hoorde Move Any Mountain nog eens terug en bedacht me hoe vaak ik dat nummer wel niet gehoord heb. Wat een zeeën van tijd had ik vroeger. Platen kregen vroeger ook eerder een tweede kans. De nieuwe Gretchen Peters (Hello Cruel World) zal die behandeling nooit krijgen. Ergens tussen Hengelo en Amersfoort was ik het zat, ik gooide de ster die de cd had van spotify en ik zal de lp waarschijnlijk nooit meer in de enorme cloud kunnen terug vinden. Het is gewone country, niets bijzonders geen bijzondere stem, geen bijzondere liedjes. Geen tweede Gillian Welch om maar wat te nomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten