Week 41

Tjonge, wat een geweldig jaar 1978. Uit dat jaar een mooie lijst deze week. The Allmusciguide presenteert zo af en toe een overzicht van de favorieten van een jaar. Die lijstjes zijn niet altijd even interessant. Ze bevatten vaak veel obligate lp’s en soms zelfs wel erg veel radio 2 muziek. Sommige jaren zijn zelfs ronduit teleurstellend, zoals 1973. Maar ik was zeer aangenaam verrast door wat allemaal uit 1978 komt. Ik had dat jaar niet op mijn netvlies staan als heel goed jaar. 1978 blijkt echt een jaar te zijn waarin van alles samenkomt. Het is zowel een einde van een tijdperk als het begin van een nieuw. Het is de eindtijd van de funk en outlaw country, maar het is ook het hoogtepunt van disco en rootsreggae. En het is het begin van iets nieuws, de eerste Engelse new wave en postpunk bands kwam op, met eerste singels van The Cure en Gang of Four. En dan zijn er nog artiesten die hun hoogtepunt beleefden rond deze tijd (Peter Hammill, Michael Jackson). In 1978 kwam ook de eerste lp van Prince uit. Maar pas met Dirty Mind begint zijn carrière echt.

Deze week dan ook een enorme lijst, met bijna alle genres die ik leuk vind. Er zijn ook wat klassieke lp’s niet in deze lijst. Dat komt omdat ik ze niet leuk vind zoals Elvis Costello, Bruce Springsteen, of omdat ze niet op spotify staan. De grootste omissie is Border Affair van Lee Clayton. Siver Stalion staat op spotify, volgens de info is het Lee Clayton, maar die is het zeker niet. In de OOR lijst van 1978 staan trouwens ook wat lp’s uit 1977 (Joni Michell’s Don Juan’s Reckless Daughter, Suicide). Grote afwezige in deze lijst is Here My Dear van Marvin Gaye. Ik had twee verschillende nummers van die lp in de lijst gezet. En van beide vond ik dat ze niet goed pasten bij de rest. Vooral omdat de nummers niet goed tot hun recht kwamen. Het zijn geen singles met een lekker meezing melodietje. Here My Dear blijkt toch meer een soort gesamtkunstwerk te zijn, dat in zijn geheel gegeten moet worden.

Ik was erg blij dat Rasta Communication uit 1978 komt. Keith Hudson staat bekend om zijn donkere nummers. Een van de mooie dingen van reggae vind ik dat er heel veel verschil in platen zit ook al spelen vaak dezelfde muzikanten mee. Deze lp valt op door het gebruik van onconventionele instrumenten, met name steelgitaar en synthesizer. Het is reggae niet gebruikelijk om een synthesizertapijtje onder een nummer te leggen. Meestal is het maar goed ook dat ze dat niet doen. Maar hier werk het erg goed.

Ik was ook weer aangenaam verrast door de kwaliteit van Captain Beefherart. Ik heb ooit de grote fout gemaakt door te beginnen met Trout Mask Replica. Een vreselijke luisterervaring. Een zogenaamd meesterwerk. Het is een soort muzikale Ontdekking Van De Hemel: veel pretenties, een hoog filosofisch gehalte en ondertussen is het geheel veel minder dan het lijkt. Een single als Electricity is veel beter dan de hele lp Trout Mask Replica (wat een vreselijke titel ook) bij elkaar. Een mooi kort verhaal ipv een dikke pretentieuze roman. De lp Shiny Beast is een van de eerste dingen die ik op dag 1 ben gaan luisteren toen ik spotify had geïnstalleerd. En die lp beviel erg goed. Hier staat een nummer van The Captain op, die nog iets jonger is. 

Tot slot iets over Bootsy Collins. Daar heb ik de lp nog van. Met originele uitneembare Bootsy Collins  space bril. Hij draagt nog steeds van dat soort dingen.

Wat ik vooral mooi aan deze lijst vind is dat hij in iedere willekeurige volgorde leuk is. Misschien komt het door de tijdsgeest. Ik stap moeiteloos van Kraftwerk naar Bohannon naar The Gang of Four naar Townes van Zandt.

De lijst is te lang om helemaal uit te gaan schrijven. Zet de shuffle knop aan en laat je verrassen door 1978.