Lijstje 59

En natuurlijk heb ik een lijstje met mooie country/ folk herfstnummers. Die wil ik jullie ook niet onthouden. Even wat opmerkingen bij sommige nummers:
Dirt Water is de band van ex Bad Seed Hugo Race. Zo iemand die van de aardbodem leek te zijn verdwenen. Dit nummer is erg mooi. De rest is helaas een stuk minder. Ik heb een nummer van de originele opnames van Marianne Faithfull’s Broken English opgenomen. In de versie die uitkwam heeft Steve Winwood wat extra synthesizer toegevoegd. Op verzoek van producer Mark Miller Munday speelde Winwood wat extra dingetjes in. Nu ben ik een groot Steve Winwood fan. Maar zijn synthesizerfase is zonder meer zijn muzikaal minste fase. Dus de opnames van Broken English zijn veel mooier zonder de extra lagen van Steve Winwood. 
En verder is natuurlijk alles erg mooi. Pentangle was voor mij vooral een bekende naam. Ik heb al vaker naar dingen van hen geluisterd. En ik moet zeggen: dat moet ik meer doen. Zonder meer een topband qua folk van rond 1970. Daarom twee nummers. 
Er is maar 1 nummer dat er misschien objectief niet bij had gemogen. Dat is het laatste nummer. Ik heb een paar hele mooie cd’s van Steve Young. Maar die staan geen van allen op Spotify. Maar ik vind dat de wereld hem toch moet horen. Het begin van het nummer Once I Had A Sweetheart is prachtig. Zo a-capella hoor je ook de kracht van zijn stem. De rest van het nummer is wel een beetje AOR uit de jaren 80. De versie van Pentangle is veel mooier. Steve Young is trouwens in maart van dit jaar overleden. Misschien komt er een tijd dat ook lp’s als Seven Bridges Road en No Place To Fall op Spotify staan. Hij heeft echt prachtige dingen gemaakt. Let ook op zijn mooie snor. En O ja, het nummer Gentlemen Boateng is van een andere Steve Young. 
Verder staan er veel favorieten in de lijst. Always See your face van Love is al heel lang een favoriet. Vanaf 5 februari 1984 om precies te zijn. Ik hoorde het bij Nightflight van Alan Bangs bij de BFBS. Toen was ik dus bijna 20. 

Hugo Race

1. Dirt Water – The Other Side
2. Jim White – Chase The Dark Away
3. Marianne Faithfull – Guillt
4. Ray Bonneville – Under The Bridge
5. Damien Rice – It Takes A Lot To Know A               Man
6. Johnny Cash – Thirteen
7. Fred Neil – Sweet Cocaine
8. Michael Nesmith – Harmony Constant
9. Claire Hamill - The Man Who Cannot See Tomorrow`S Sunshine
10. Iain Mattews – Spanish Guitar
11. Pentangle – Sovay
12. Pentangle - Once I Had A Sweetheart
13. Love – Always See Your Face
14. The Byrds – I Wasn’t Borm To Follow
15. Buddy Holly - Learning The Game
16. Steve Young  - Once I Had A Sweetheart

Lijstje 58

In de herfst heb ik altijd zo een lijstje met mooie folk en andere Americana bij elkaar geharkt. Maar Dat was lijstje 57 al. Daarom een ander lijstje uit de kelder. In die kelder bevinden zich nog heel wat halve lijstjes. Deze was al af. Ik heb er nog een, maar die lijkt qua sfeer op de vorige dus die komt een andere keer. Waarschijnlijk. Lijstje 58 is ontstaan uit de release radar van Spotify. Daar stond Blacksmith van Jah Wobble in. Jah Wobble heeft in de loop van de jaren erg veel moois gemaakt. Vooral omdat hij nooit te beroerd is van de gebaande paden af te wijken. Hij heeft ook heel veel met muzikanten uit de hele wereld gedaan. Vanuit een carrière oogpunt is het waarschijnlijk heel slecht om iedere keer wat anders te doen. Maar het leverde wel interessante muziek op. Soms helemaal niet mijn ding, soms erg leuk. Juist het feit dat ik niet alles van hem goed vind, maakt me een fan. Blacksmith is een nummer waarvan ik verschillende versies heb verzameld. Dit omdat ik de versie van Steeleye Span zou goed vond, dat ik nieuwsgierig werd naar andere versies. Er is bijvoorbeeld ook een noga neuzelige versie van Bob Dylan (maar ja dat is logisch).

Jah Wobble maakte er folkdub van. En kon ik twee kanten opgaan. Naar de folk of de dub, Aangezien ik meestal naar de folk ga, ben ik dit keer naar de dub gegaan. `in de breedste zin van het woord. Aan het eind is het woord aan Sun Ra. Gewoon de beste experimentele artiest uit de Jazz. Ik denk dat er geen artiest is waar liefhebbers van jazz een grotere hekel aan kunnen hebben. Voor veel mensen is het werk van Sun Ra een atonale kakafonie, die het woord muziek nauwelijks waardig is. En ik moet zeggen: hij heeft ook veel vreselijke dingen gedaan. Mensen denken vaak dat het een groep muzikanten is die maar wat doen en allemaal door elkaar heen toeteren. Bij Sun Ra is het tegendeel het geval. Het is een vaste groep muzikanten waar Sun Ra ook een absolute trouw van verlangde. Er werk heel veel gerepeteerd en geëxperimenteerd. Stukken zijn dus nooit spontaan ontstaan. Zoals bij Wim T. Schippers alle Uhh’s en haperingen in het scenario staan, zo is ook de schijnbare kakofonie van Sun Ra strak geregisseerd. Luister eens aandacht naar de 21 minuten Space Is The Place. Wat ik vooral hoor is gospel.

Sun Ra speelde ook nooit nummers twee keer hetzelfde. Van Space Is The Place bestaan veel versies. Naast een 21 minuten versie heb ik geheel andere versie van 10 minuten gezet. Enjoy!

Jah Wobble

1. Jah Wobble – Blacksmith (dub)
2. Transglobal Underground – Taal Zaman
3. Talvin Singh – Mombasstic
4. Nitin Sawhney – Migration
5. Nols Petter Molvaer – Gilimanuk
6. Afric head Charge – Head to glory
7. Bonoboo – Dont’t wait
8. Sandoz – Drum Meditation
9. Afro Celt sound system – Whirl – Y-Reel1
10. Deep Forest – Martha’s song
11. Natacha Atlas – Kidda
12. Mari Boine – Vuoi Vuoi Me
13. Sheila Chandra – Shanti, shanti shanti
14. Le peuple de l’herbe – sexual attraction
15. Cedric ‘Im’ brooks – Give Rasta glory
16. Sound dimension – Rockfort rock
17. Sun Ra - Space Is The Place
18. Sun Ra - Space Is The Place

Lijstje 57

Ik had een lijst met ruim 20 nummers. Dit is er overgebleven. Dat komt vooral omdat er heel veel nummer uit de jaren 60 in stonden. Eentje heeft het overleefd. De rest van de nummers zijn recenter en ook voor mij nieuw. Choir of young believers moet mensen die The Bridge kijken bekend voorkomen. Verder wordt de nieuwe van Ryley Walker bijna overal zeer positief ontvangen. Ik ben er echter niet heel erg kapot van. Er staan wel goede nummers op. Maar het beklijft niet echt. Hij heeft toch te weinig persoonlijkheid om het echt te laten leven. Verder voor de kenners: Waiting Around To Die is een Townes van Zandt cover. Er komen de laatste jaren steeds meer covers van zijn werk naar boven: Alison Krauss & Robert Plant, Mark Lanagan en Steve Earl die in 2009 een hele cd met nummers van hem heeft opgenomen.

1. Ryley Walker – The Halfwit In Me
2. Choir Of Young Believers – Hollow Talk
3. PJ Harvey – River Anacostia
4. A.C. Marias – Drop
5. Emma Ruth Rundle – Medusa
6. Sea Oleena – If I’m
7. Michael Kiwanuka – Waiting Around To Die
8. Babybird – Back Together
9. Iain Matthews – The Emperor’s New Clothes
10. Jefferson Airplane – Share A Little Joke

Lijstje 56

In mijn lijstjes komt maar weinig rockabilly voor. Die omissie zet ik bij deze recht. In jaren 80 begon er een rockabilly revival. Daar ken ik eerlijk gezegd niet heel veel van. The Stray Cats zijn voor mij de bekendste en The Cramps de beste. Hoewel de Cramps meer deden dan alleen rockabilly, ze mengende het met allerlei andere ingrediënten. Ik ben eens wat in de archieven gedoken, heb mijn eigen favorieten weer eens geluisterd en zo kwam ik tot onderstaand lijstje. Ik begin in de jaren 50 en zo langzamerhand hoor je de invloed van de punk toenemen.

Cramps

En er blijkt nog gerechtigheid te bestaan. Een jaar geleden vroeg ik me af waarom de lp Rollin’ Through The Night van Evan Johns & The H. Bombs niet op spotify staat. Maar inmiddels staat de hele lp erop. Verder voor de verandering eens geen nummer van Robert Gordon met Link Wray. Maar met een andere briljante gitarist: Chris Spedding. Die van alle markten thuis is trouwens. Een kleine 10 jaar gelden zag ik hem de sterren van de hemel spelen met Roxy Music.

20 nummers in minder dan een uur. Zo hoort het.

Chris Spedding

1. Gene Vincent – Who Slapped John
2. Jody Reynolds – The Fire Of Love
3. Charlie Feathers – Bottle To The Baby
4. Bo Diddley – Roadrunner
5. Link Wray – Rumble
6. The Groupies - Primitive
7. The Cramps – Goo Goo Muck
8. Rumble Club – The Killer
9. Robert Gordon The Way I Walk
10. The Termites – Overload
11. Brain Setzer – Sixty Years
12. Wanda Jackson & The Cramps – Funnel Of Love
13. The Baboons – Drinking Gasoline
14. Dead Kennedeys – Holiday In Cambodia
15. Astrolites – Riot On The Rocks
16. The Meteors – Don’t Touch The Bang Bang Fruit
17. Tall Boys – Ride This Tornado
18. Evan Johns & The H. Bombs - Rollin’ Through The Night
19. The Reverend Horton Heat – Bullit
20. Johnny Thunders - Pipeline

Lijstje 55: Gareth Sager

Nick Cave noemde het concert dat hij in 1978 van The Pop Group zag een live changing event: “It's one of those moments when the cogs of your mind shift and your life is going to irreversibly change forever”. En het genie achter The Pop Group is Gareth Sager. Eind jaren 70 richtte hij The Pop Group op. Dat klassiekers maakte als She is beyond good and evil en We are all prostitutes. Daarna maakte hij een verpletterende indruk met zijn wervelende mix van punk, funk en jazz in Rip, Rig and Panic. Deze ruwe bonk energie hoort wat mij betreft tot het allerbeste wat begin jaren 80 verscheen. 

Daarna kwam de meest absurde en humoristische bluesrock die ik ken: Head. Titels als “10.000 hangovers later” en “Jezus aint got a daddy” zeggen genoeg. De reacties op de lp’s waren destijds nogal lauw. Ik denk vooral omdat ze de muzikale gekte van Rip, Rig & Panic misten. Maar als rock met zelfspot is het ongenaakbaar. Zelfspot is niet een eigenschap die je Led Zeppelin toekent. Ik bedoel maar. 

Daarna werd het nog obscuurder. Tales of ordinairy Madness uit 1988 was het laatste wat ik van hem te pakken kon krijgen. Ik wist wel dat hij een band had genaamd Pregnant, maar de cd’s waren onvindbaar. Pas in 2003 kreeg ik weer iets van hem te pakken, een solo lp onder de naam C.C. Sager. Daarna bleef het weer stil. Eigenlijk tot vorig jaar. Toen The Pop Group een glorieuze comeback maakte. 
Dankzij Spotify is nu ook veel van het oudere werk (incl. Pregnant) beschikbaar. Helaas de lp’s van Head niet. Ik heb een zo goed mogelijk chronologisch overzicht van zijn carrière gemaakt. Nou carrière. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat de platen van Pregnant niet echt goed zijn. Maar een held verdient een eerbetoon. Bij deze. 

Eigen concertfoto. 

1. The Pop Group - She is beyond good and evil 
2. The Pop Group – We are all prostitutes
3. The Pop Group – We are time
4. Rip, Rig & Panic - Need
5. Rip, Rig & Panic – Miss PIB
6. Rip, Rig & Panic – Epi Epi Arp Woosh!
7. Rip, Rig & Panic – Sunken Love
8. Rip, Rig & Panic – The ultimate fun
9. C.C. Sager (Pregnant) – Keeping the dance floor warm 
10. C.C. Sager (Pregnant) – Hey Denny don’t say it’s wrong
11. Pregnant – Higher Type of Mind
12. Pregnant – Red west coast sunset
13. C.C. Sager – The Johnny Bristol Flu
14. Jack Scott & Gareth Sager – Vodka Turbo
15. The Pop Group – Mad Truth 
16. The Pop Group – Zipperface

Lijstje 54 Ode aan Joe South

Joe South overleed in 2012. Hij was zanger, muzikant en song writer. Van 1957 tot 1972. Daarna kreeg hij een enorme writers block. Hij heeft nooit meer iets gedaan. Te bang dat mensen zijn nieuwe werk zouden vergelijken met de successen die hij eind jaren 60 had. On zijn boek “Mijn Muziek” heeft Jan Donkers een mooi stuk over deze zanger et de mooie bariton en de schijnbaar eenvoudige, maar heel geraffineerd geproduceerde liedjes. Zijn werk is heel veel gecoverd. Ik heb wat bekende artiesten (Deep Purple, Linda Ronstad), culthelden (Swamp Dogg, Willie Hightower, John Stewart) en gewoon onbekende artiesten (ik had nooit gehoord van Joe Simon) verzameld. Zijn werk kan vanuit heek veel verschillende invalshoeken gecoverd worden. Als laatste in het rijtje heb ik een favoriet nummer toegevoegd dat niet is gecoverd. Voor zover ik weet.
Voor de vergelijking heb ik originele versies er achter gezet. 
En O ja. Joe South speelt ook gitaar op een van de beste Dylan lp’s (Blond On Blond) en op Sound Of Silence van Simon & Garfunkel. 

1. Bob Andy – Games People Play
2. Willie Hightower – Walk A Mile In My Shoes
3. Lyn Anderson – Rose Garden
4. Deep Purple – Hush
5. Billy Joe Royal – Down In The Boondocks
6. John Stewart – Don’t It Make You Want To Go Home
7. Tams – Untie Me
8. Linda Ronstad – I Knew You When
9. Swamp Dogg – These Are Not My People
10. Joe Simon – All My Hard Times
11. Joe South – Leanin' On You 
12. 
    

Lijstje 53

Lijstje 53 bestaat vooral uit warme, zonnige electronica: reggae, funk, world. Of wat voor genre het ook maar mag zijn. Gewoon 11 leuke liedjes voor de zomeravond. 

1. Azizi Brahim - Calles deDaija
2. Pat Smith - The Pirate 
3. Protoje - Who Knows 
4. T.O.K. – Coulda Wha
5. Manana – Cruise on, fade out
6. Dan Lissvik – G
7. Youssou N’Dour – Shukram Bamba
8. Frank Ocean – Lost
9. Eefje de Visser – Stof
10. My Room is white – Mia Doi Todd
11. Bonobo - Antenna

Lijstje 52

Tjonge. Twee maanden geen lijstje. Ik ga de frequentie weer eens wat verhogen. Ik heb nog genoeg lijstjes liggen. Het is vaak een kwestie van lijstje samenvoegen, omkneden en herordenen. Zo ook deze. Er staan weer nummers op die tijdens het fietsen van of naar werk zat te neurieen (Long Cool Woman, I Pity the Fool, Drive). En nummers die ik toevallig tegenkwam. Zoals de live uitvoering van Roger McGuin’s Eight Miles High. Van de allereerste Rock Palast nacht. Het is wel mooi om te horen hoe hij het nummer uitbouwt tot een gitaarorgie waar Neil Young een puntje aan kan zuigen. Zugabe schreeuwt het publiek. En zo komen we in de rocksferen met een van de mooiste Sonic Youth nummers die ik ken. Kool Thing. Eigenlijk een sophisticted Motörhead nummer. En na de onderkoelde vocalen van Kim Gorden een wat ruwere, meer punky versie. Kills’Fuck the people. Na de erupties van Roger McGuin, Sonic Youth en The Kills nog een band die bekend staat om zijn ruwe,neurotische sound. Suicide. De naam lijkt het al te zeggen, maar volgens Zanger Alan Vega was de naam niet bedoeld als verwijzing naar een deprimerend einde. Verrassend noemt Bruce Springsteen Suicide als een van zijn belangrijkste inspiratiebronnen. De vaderlandsliefde van the Boss lijkt ver weg te staan van de nachtmerriemuziek van nummers als Ghostrider. Maar de link is zeker Dream baby dream. Springsteen noemt voor Nebraska als album dat door Suicide is geinspireerd. En als je ze achter elkaar hoort hoor je de overeenkomsten wel. Vega dacht trouwens bij het horen van Springsteens State Trooper, dat hij een nummer van zichzelf hoorde. Dream Baby Dream heeft Srpingsteen zelf ook nog opegnomen, en hij speelt het vaak live. The Third Bardo is gewoon een favoriet. Luister en je snapt waarom. 

Staat er dan niets nieuws in deze lijst. Nou weinig. De lp van The Turnpike Troubadoers komt uit 2012. Bij toeval ontdekt toen ik op zoek was naar liedjes over de duivel. Mooie plaat. Over de duivel gesproken. Na The Turnpike Troubadoers moest gewoon Devil in the woods van The Gun Club komen. 
En vorige week heb ik Paul Verhoeven’s Elle gezien. En die film begin ook met een liedje uit mijn lijstje met duivelsnummer. Die kon er dus ook wel in. Ook een recent nummer trouwens. Uit 2015. Daarna weer een wat oudere favoriet: de gillende versie van Joline door The white Stripes. Let wel, dit is geen parodie, Jack White houdt echt van Dolly. Rival Sons is een band veel werkt met producer Dave Cobb. Dave Cobb is nu vooral bekend als de producer van alt country lieveling Sturgill Simpson (waar ik weer niet zo veel aan vind). Kevin Morby ken ik van de website krenten uit pop. Waarop Erwin Zijleman al jaren lang iedere week enkele cd’s bespreekt. Dat hij nog tijd heeft om nog iets anders te doen. 
Tot slot een eerbetoon aan Bernie Worrell, de sympatieke jazz funk organist. Naast zijn werk bij de gang van George Clinton (Funkadelic, Bootsy Collins), ben ik ook zeer gecharmeerd van wat hij samen met all time hero Jack Bruce heeft gemaakt. 






1. Bobby Bland - I Pity The Fool
2. The Hollies - Long Cool Woman (In A Black Dress)
3. R.E.M. - Drive
4. Roger Mcguin’s Thunderbyrd - Eight Miles High
5. Sonic Youth - Kool Thing
6. The Kills - Fuck The People
7. Suicide - Dream Baby Dream
8. The Third Bardo – I’m Five Years Ahead Of My Time
9. The Turnpike Troubadours – Before The Devil Knows We Are Dead
10. The Gun Club - Devil In The Woods 
11. Raury – Devil’s Whisper
12. The White Stripes – Joline (Live)
13. Rival Sons – Good Sons
14. Kevin Morby – I Have Been Tot He Mountain
15. Parliament – Unfunky UFO
16. Jack Bruce & Bernie Worrell – Folksong
17. Jack Bruce & Bernie Worrell – The Food

x

Lijstje 51

Deze week maar weer eens een ouderwets lijstje met folk en singer / songwriters. Dat wordt toch steeds meer favoriete genre. Maar misschien was dat het al veel langer, maar durf ik het nu toe te geven. De kern van dit lijstje is een playlist van spotify zelf. Van een genre waar ik nog nooit had gehoord: Southern Gothic. Ik kan het op internet ook niet echt als genre terugvinden. Maar het is wel een mooie term voor nogal donkere en duistere folk. Ik kende er wel wat namen van, maar ontdekte nog een heleboel andere. Ik geloof dat dit wel de folk van de jaren 10 is. 
Ik heb het weer aangevuld met van alles en nog wat: nummers die ik op oude nooit gepubliceerde lijstjes had staan, recente nummers die ik in mijn favorieten had bewaard, nummers die me spontaan te binnen schoten en dingen die ik zo maar toevallig tegenkwam. Echt systeem zit er niet in. Mijn stukjes gaan bijna nooit over de muziek zelf maar over hoe de lijst tot stand kwam. Ik weet niet of het iemand interesseert, maar ik vond het leuk om op te schrijven. Zo kwam ik bij het afspelen van een oude lijst een nummer van Gordon Lightfoot tegen. Ik ben toen weer eens wat van hem gaan luisteren. Ik ken het werk van hem nauwelijks. Ik kwam The Way I Feel tegen. Dat nummer ken ik wel, van Fotheringay. Deze versie van Gordon Lightfoot is elektrischer dan het meeste andere werk van hem. En die elektrische folk deed me denken aan Jefferson Airplane. Die band wordt wel gezien als een soort ultieme psychedelische band. Maar ze hebben ook hele mooie folkachtige dingen gemaakt. Met een psychedelisch randje. 
Naast de folk stond in mijn lijstje favorieten een nummer van Black Mountain. Een lange psychedelische jam. De andere nummers van de cd vind ik niet zo goed, maar dit paste wel. En in mijn zoektocht naar een nummer van Otis Taylor (Absinthe) kwam ik een nummer met dezelfde titel tegen van The Masters of Reality. En dat past qua uitgesponnenheid en psychedelica goed. En toen ik zo aan het samenstellen was vond ik dat er een nummer van Mazzy Star bij moest. Vraag me niet waarom. Zo vaak luister ik daar niet naar. Na een korte beluistering van de hele cd werd het een nummer dat ik al eerder heb gebruikt. 
Gene Clark (van The Byrds) hoorde ik in een documentaire over de West Coast pop. En Gene Clark is een van de grootste meesters. Helaas is hij wat vergeten tegenwoordig. 
En zo zijn er nog veel meer toevalligheden die tot de lijst hebben geleid. Die zal ik jullie lezers verder besparen. Met als

The Leather Nun

afsluiter een jaren 80 cd die ik bij toeval weer tegenkwam. En waar ik destijds met veel plezier, best vaak naar geluisterd heb. Maar ik luisterde in die tijd naar heel veel dingen best vaak. Als ik zie hoeveel platen ik uit die tijd heel goed ken dan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik in mijn studietijd toch niet zo veel te doen had. Ik denk dat een gemiddelde dag iets was van 2 uur ontbijten, dan naar de uni, dan weer naar huis, wat ouwehoeren met huisgenoten, boodschappen doen (dat moest wel iedere dag), eten, wat in huis aanrommelen en dan rond een uur of 12 de stad ingaan. En op alle momenten dat je thuis bent vooral veel muziek luisteren. Muziek luisteren kwam eerst en daarbij kon je dan als het even uitkwam nog wat anders doen. Studeren of zo.
.
1. Gene Clark – Here Without You
2. Lucette  – Bobby Reid
3. 16 Horsepower – Nobody Cept You
4. Iron & Wine – Singer And The Endless Song
5. Raury – Devil’s Whisper
6. Chieftains – Katy Dear
7. Bob Dylan – Most Of The Time
8. Gordon Lightfoot – The Way I Feel
9. Jefferson Airplane – Martha
10. Black Mountain – Mothers Of The Sun
11. Masters Of Reality – Absinthe Jim And Me
12. Mazzy Star – In The Kingdom
13. Townes Van Zandt – Lungs
14. Father John Misty – The Ideal Husband
15. Tom Waits – Puttin’ on The Dog
16. Otis Taylor – Nasty Letter
17. Handsome Family – Far From Any Road
18. Civil Wars – Devil’s Backbone
19. Leather Nun – Pink House

Lijstje 50

Ik kom om in de lijstjes. Ik heb alleen nog geen tijd gehad iets te schrijven en om ze eens goed te editen. Dat wil zeggen de boel netjes bij elkaar zetten in een volgens mij luisterbare volgorde. Dit is lijstje 50.
Tot mijn verbazing heb ik nog nooit een nummer van Julian Cope in mijn lijstjes gezet. Ook niet in mijn wekelijkse lijstjes van enkele jaren terug. En dat terwijl enkele van zijn lp’s me zeer dierbaar zijn. Vooral Peggy Suicide. Die lp is wel zijn magnus opus. Wat niet wil zeggen dat hij daarna geen goede lp’s meer heeft gemaakt. Maar ze waren nogal onevenwichtig. Cope kan prachtige, licht ontwrichtende en soms erg grappige popliedjes maken. Maar soms staan zijn lp’s vol met onsamenhangende experimenten. Om het goed te maken twee nummers van Julian Cope. These things I know is een voorbeeld van die mooie popliedjes die hij maakt. En ook het ruim 7 minuten durende Roswell is een prachtig nummer. Intens, warm. 
Om de luisteraar niet meteen af te schrikken eerst een nummer van een van mijn favoriete lp’s van 2008: Rockferry van Duffy. In 2008 was ze nog een concurrente van Amy Winehouse en Adele. Nu is ze wat vergeten. Terwijl ik deze lp veel beter vind van Adele’s 19, ook uit 2008. Bij beluistering in 2016 vind ik het nog steeds een hele mooie. John Peel hield nooit zo van opbouw en een bepaalde sfeer in zijn programma. Die draaide rustig na een nummer van folkzangeres June Tabor een nummer van grindcore band anal cunt en daarna een nummertje van dancehall koning in spe Shabba Ranks. Er zullen weinig luisteraars zijn die alle drie graag in de platenkast zouden willen hebben. Ik zelf heb niets van Anal Cunt. 

Alan Bangs

Wat staat er verder zoal op? Peter Hammill. Die ook in 2014 nog dreigende en beklemmende ballads kan maken. Een beetje als A Black Box uit 1980. De Nederlandse Kovacs. Het mooiste nummer van Arthur Lee’s Love. Forever Changes is als geheel de beste plaat die Love heeft gemaakt. Maar Always see your face is het mooiste liedje dat ze ooit opgenomen hebben. Soms wordt je in een radioprogramma helemaal omvergeblazen door een nummer. Dit is een van die nummers die mij altijd aan Alan Bangs Night Flight doet herinneren. Ergens tussen 12 en 2 ’s nachts draaide hij dit nummer. Alan Bangs draaide heel veel mooie muziek, maar dit kwam direct binnen. Hier staan zelfs alle playlists van alle uitzendingen van hem. En ik weet vrijwel zeker dat ik het nummer op 5 februari 1984 voor het eerst heb gehoord. Dat was in de uitzending met John Cale. Die uitzending kan ik me nog wel herinneren. Vooral omdat er geen zinnig woord uit John Cale kwam. Meerdere keren begon Cale een lange monoloog nav een vraag. Om ergens de draad kwijt te raken en niet meer te weten wat ook al weer de vraag was. Waarop Alan Bangs maar voorstelde om nog een nummertje te spelen. Dat lukte wel

. 
De lp And The Nothing turns itself inside out van Yo La Tengo heb ik in 2000 van Harry cadeau gekregen. Heeft nooit veel indruk op mij gemaakt. Maar 16 jaar later alsnog. Ik zocht Madeline van The Triffids. Dat nummer staat niet in een goede versie op spotify. En zo kwam ik Yo la Tengo alsnog binnen. Sidsel Endresen kwam ook meteen binnen. Met het nummer Mercyfull op een lp van Nils Pettar Molvaer. Helaas staat dat ook niet op spotify. Tegenwoordig wel op spotify: The Beatles, een vrij invloedrijk bandje waarvan ik alle singles wel ken. En deze lp. 

1. Duffy – Stepping Stone
2. Julian Cope – Roswell
3. Michael Hedges - Ragamuffin
4. Peter Hammill & Gary Lucas – The Kid
5. Dan Auerbach – The Prowl
6. Artic Monkeys – Do I Wanne Know
7. Kovacs  - Wolf In Sheep Clothes
8. Crooked Still – Ain’t No Grave
9. Love - Always See Your Face
10. Inna Modja – Water
11. Julian Cope - These Things I Know
12. The Beatles – I Want You (She’s So Heavy)
13. Labri Siffri – Bless The Telephone
14. Sophie Hunger – Train People
15. Gravenhurst – Romance
16. Yo La Tengo - Madeline
17. Melody Garbot – Don’t Misunderstand
18. Sidsel Endresen – Night Song
19. Alela Diane – Black Sheep

Lijstje 49: Roky Erickson

In oktober 2001 schreef ik in een mail aan de VPRO (nav mijn favoriete live lp’s, met op 1 uiteraard Roky Erickson) het volgende: “Ik vrees dat ik Roky Erickson wel nooit meer live zal zien”. Het lijkt erop, bijna 15 jaar later, dat het toch nog gaat lukken.

Wanneer ik Roky Erickson voor het eerst heb gehoord weet ik niet meer. Wel wanneer ik de eerste lp recensie van een lp van hem heb gelzen. Dat was van de eerste sololp van hem (Roky Erickson and the Aliens uit 1980). Ik las de recensie (in de OOR) in de aula van de GSGD. De recensie was niet erg positief. Mijn fascinatie voor hem is ook pas veel later gekomen. Ergens in de jaren 90. Vooral zijn live lp Castin’ The Ruins was destijds een grote favoriet.

Roky Erickson receiving a lifetime achievement award 

from Billy Gibbons (ZZ Top) at the Austin Music Awards (2008)

Over Roky Erickson is veel geschreven. Vooral omdat zijn leven zo tragisch is. Hij werd opgepakt voor drugsbezit. Zijn advocaat stelde voor om hem gek te laten verklaren (plea for insanity). Dat gebeurde. En vervolgens zat hij een paar jaar in een inrichting waar hij onder meer electroshock treatment kreeg. Hij kwam veel gekker uit de inrichting dan hij erin ging. Hij zei dat een Martiaan zijn lichaam had overgenomen, hij werd gearresteerd omdat hij de post van de hele buurt verzamelde en leefde een tijd in een hut waar de hele dag meerdere tv’s aanstonden om de stemmen die hij hoorde te verdrijven. In de jaren 80 en begin jaren 90 heeft hij nog wel een aantal goede, maar onevenwichtige lp’s gemaakt.

Geld verdiende hij niet. Hij tekende altijd de verkeerde contracten. In 2001 kreeg zijn jongere broer de zeggenschap over hem Tot die tijd had zijn moeder dat. En die weigerde medicatie. Vanaf 2001 kreeg hij goede medicatie en sindsdien gaat het een stuk beter met hem.

1. The Spades – We Sell Soul (de B kant van zijn eerste single)
2. The 13th Floor Elevators – You’re Gonna Miss Me
3. The 13th Floor Elevators – Reverberation (Doubt)
4. The 13th Floor Elevators – She Lives (In A Time Of Her Own)
5. Roky Erickson – Click Your Fingers, Applauding The Play
6. Roky Erickson – Burn The Flames
7. Roky Erickson – I Have Always Been Here Before
8. Roky Erickson – You Don’t Love Me Yet
9. Roky Erickson – Two Headed Dog
10. Roky Ericksonthe Wind And More (Live)
11. Roky Erickson – True Love Cast Out All Evil